Affallus
Op NOS.nl zag ik een still van een video. Het beeld staat stil op het moment dat Katy Perry voluit zingt. Op de achtergrond het Washington Monument, boven het monument uiteenspattend vuurwerk. Het is een bevroren moment tijdens de inauguratie van Joepie de Poepie Biden. Maar als je mij zou zeggen dat dit een screenshot is van toen Duckie Trump werd gebalsemd tot farao van het Uitzinnig Rijke Westen, zou ik je zo geloven. Waarom? Nou...
Ik zie een vrouw, helemaal in het wit. Haar arm in een pose van overgave en ze helt een beetje achterover. Ik zie achter haar een enorm fallussymbool, met daarboven een eruptie. Noem het voor de gein een ejaculatie. De vrouw in het maagdelijk wit heeft haar rood gestifte mond wijd open. Wat mij betreft kun je de adoratie van mannelijke, witte suprematie hier niet niet in zien.
Daarbij ben ik mij pijnlijk bewust van minimaal twee dingen. Ik ben wit. Ik ben een man. Wat zegt het over mij dat ik met een onaangenaam gevoel rondloop wanneer ik dit beeld op deze manier interpreteer? Ben ik dan niet gewoon pervers? Is het aan mij om hier iets van te vinden? Let wel, dit is wat ik direct zo voelde, dus niet nadat ik er een tijdje naar had zitten kijken en er op zat te kauwen. Mij overviel gelijk een ongemakkelijk gevoel toen ik dit schouwspel zag en de verontwaardiging kwam daar nagenoeg gelijk achteraan: wat is dit voor seksistische shit?
Nu loop ik zowat een hele dag te dubben. Kan ik mij hierover uitspreken, de witte man met al zijn privileges? Los van het feit dat ik, nota bene voorstander van onder andere genderneutraliteit, hierdoor juist nog eens de hele tegenstelling vrouw/man benadruk? Hoezo neutraal?
Toch kies ik ervoor om mijn onderbuikgevoel hier openbaar te maken. In de ijdele hoop dat ik niet de enige ben die zo'n bewust gekozen beeld niet normaal vind – althans, het kan toch bijna niet anders dan dat dit een bewuste keuze van de redactie is: effectbejag? Dat er misschien ergens iemand denkt: ja verdomd, wat een hoop suggestieve rarigheid op dat plaatje, moeten we dat echt normaal vinden? Zelfs als het op een of andere wonderlijke manier niet bewust is gekozen, dat er dan in het vervolg iemand is die daar wel bij stil zal staan. Dat een ogenschijnlijk onschuldig beeld een expliciet seksistische boodschap uitstraalt en dat dit dus heel gewoon is; zo doen we dat hier.
Nogmaals, de kans is groot dat mijn commentaar volledig misplaatst is, dat er gedacht kan worden dat ik een vies mannetje ben wanneer ik een dergelijk beeld op deze manier interpreteer (het is niet voor het eerst en zal niet voor het laatst zijn). Zoek ik ergens iets achter en kun je wel over alles vallen. Misschien moet dat dan maar. Verandering is een kwestie van heel veel geduld en geploeter. Deze woorden zullen dan ook een minuscule rimpel zijn en ik geef toe, ik heb mij ook vast wel eens beter uitgedrukt. Maar het is beter dan niets.
En nu weer door met mijn ellendig bestaan in de marge. Ik heb wilde plannen. Iets opnemen, nog wat muziek online zetten, gewoon wat rammen op mijn gitaar, toch eindelijk eens een begin maken met hoe ik een podcast in elkaar zet, zevenhonderd rondjes door de kamer rennen zonder mijzelf te stoten (lukt niet) of gewoon stil in een hoekje zitten en voor mij uit staren. Lezen, een online cursus, iets programmeren misschien? Ik moet opschieten, want voor je het weet is de kamergenoot alweer voor de avondklok thuis en dan zal ik op moeten staan, de deur open doen, haar de krant en gestopte pijp aangeven, koffie inschenken en haar pantoffels met liefde aan haar voeten schuiven. Rollenpatronen zijn zo 2020.