Alkoof
De schaduwen die we zien waarin alle verhalen en leugens macaber dansen met het rotsvaste geloof in een allang gestorven god als die ooit al leefde
Als geen ander kennen we de herinnering, het litteken om ze elk, één voor één, de nek om te draaien het bloed koel en de tranen geveinsd
Hier hebben we nooit liefde gekend alleen een ingefluisterd sprookje vertrouw niemand die ons voorging vertrouw niemand die na ons komt
En nu het vuur dooft en de schaduw vervliegt in nog een laatste poging een uiterst verlangen te worden aangeraakt zwaar ademend gaat het in een zucht van as tot stof