Bekrompen Snurk
De verleiding is te groot, dus ik zeg het toch maar. Dat ik mij dan dus afvraag hoe te klein ons suffe landje zou zijn wanneer de taferelen in Krimpen en Urk zich rondom een moskee zouden afspelen. Dat er een moslim met neiging tot hellend vlak uit z'n asobak stapt nadat ie een journalist opzettelijk probeert aan te rijden. Uitstappen, grommen en buik vooruit. Sigaret in z'n harses, politieagent intimideren, dochter kijkt niet op of om (schaamt zich waarschijnlijk kapot voor d'r vader) recht de kerk in. Nee schat, loop jij maar vast, papa regelt het wel; Godelieke zal ons vergeven. Ik zie een gat in de markt. De eerstvolgende kerst geen lammetjes maar hangbuikzwijntjes in de stal. Zoiets. Doe er wat mee.
Maar serieus, stel nou dat dit soort gladiolengedrag (sorry gladiolen) zich bij een moskee zou afspelen met als bonus een verslaggever die van achteren wordt aangevallen en in zijn buik getrapt. Dan zou er moord en brand worden geschreeuwd. Alle moslims het land uit, moskeeën dicht. Geertje zou spontaan zijn broek moeten verschonen. Maar nu? We vinden het allemaal heel erg en we worden boos. Eventjes. En dan weer door met onze struisvogelimitatie. Echt, de eerste die nog roept dat 'de islam' het probleem is mag eerst die enorme dikke balk uit zijn eigen glazen oog gaan verwijderen. Ja, ik ken mijn verdraaide klassiekers.
Ondertussen wordt er opnieuw kostbaar water verspild aan de gemiddelde complotdenker op het Museumplein alhier. Amsterdam heeft het, zeiden ze. Zo is het ook. Alles hebben we hier. Alleen zit ik er niet per se op te wachten. Maar waar wacht ik dan wel op? De tram, de trein, de bus, de metro of gewoon een tandem. Spring maar achterop en we zien wel. Als het maar weg is van hier, het land van duizend meningen (die inmiddels zijn gepromoveerd tot evenzoveel denkbeeldige feiten). Ieder zijn eigen waarheid. Het zal allemaal wel.
Oh oh oh, we zijn het allemaal zo zat. Was alles maar weer gewoon. Ondertussen heeft nog steeds zowat niemand in de gaten dat we zelf het probleem zijn en het misschien een goed idee is om ons niet meer te reproduceren. Strik erom en klaar. Tel daar een compleet gebrek aan een heldere generatieoverstijgende visie en bijpassend leiderschap bij op en tel uit je verlies.
Vooruit. Laat ik eens iets nuttigs gaan doen in plaats van open ramen ingooien. Muziek bijvoorbeeld. Mijn eigen wereld in. Om alvast voor wat passend geluid te zorgen deel ik met liefde wat ouder werk uit 2010. 'Run', hoe toepasselijk. Live, ook dat nog. Dan weet je het wel. Bootleg, oeh-la-la. Over ongemak gesproken.