Boem
Autocorrectie moet je niet verwarren met autocratie of autocratieën. Deed ik dus wel en dan leest een kop als Wereld steeds autocratischer toch anders. Dan duurt het ook weer even voordat je tijdens het lezen van een artikel de juiste invalshoek te pakken hebt. Het is net als met fotograferen. Een kiek valt of staat met de juiste hoek. Ja, en belichting en zo nog heel veel meer technische dingen die ik doorgaans denk te begrijpen, maar eenmaal met mijn zweterige vingertje bij de ontspanner, doe ik gewoon maar wat. En waarom heet dat trouwens een ontspanner als ik mij er zo gespannen bij voel. De juiste timing, te vroeg, te laat. Nee, precies het goede moment. Ik ontspan echt niet bij zoveel druk. Maar oké.
Vliegtuigen dwarrelen als vanouds rond deze tijd van het jaar weer als herfstbladeren richting Moedertje Aarde en in Scheveningen gaan de vreugdevuren vanavond al intens blij in rook op. Wat de fuk is dat toch voor hardnekkige onzin. Tel daar het geknal bij maar gelijk bij op – die zag u vast al aankomen. Maar heus, ik heb het ergens in een nachtelijk uurtje opgezocht. Als vliegtuigen neerstorten, dan doen ze dat bij voorkeur tussen november en januari. En ja, ook augustus is populair bij de gesubsidieerde luchtkastelen. Nog een leuk feitje: op 14 november is de kans op een duikvlucht (vluchten kan niet meer, mind you) het grootst. Nu ken ik zo al drie mensen die jarig zijn op die dag, dus die zullen dan, op basis van heel andere statistieken, waarschijnlijk niet op die dag hun vliegschaamte in een sneu zuurstofmaskertje hyperventileren. Hoezee.
Ooit had ik een optreden op mijn verjaardag. Dat vond ik best leuk. En ooit was ik in Thailand op dezelfde feestdag. Toen vloog ik ook nog. Het leek zo onschuldig. Maar zoals we allemaal weten zijn wij allen zondaars. Aldus de gemiddelde godsdienst. Al hoef je daar niet voor te geloven in een denkbeeldige vriend. U kent mijn blije motto: de mens is een idioot gebroed en totaal ontoerekeningsvatbaar. Waarvan akte.
Inmiddels zit mijn bloed in een wetenschappelijke centrifuge en hoor ik sirenes gezellig hun Dopplereffect botvieren. Mijn ijdele hoop is dat er hier en daar wat vlegels flink worden beboet voor het te vroeg afsteken van vuurwerk. Want zo ben ik. Een boze witte buurman die met zijn armetierig vuistje zwaait vanachter zijn raam. Niet dat iemand dat ziet. En dat is maar goed ook. Hij zou van pure ellende niet weten waar hij zich zou moeten verstoppen.
Kom, laat ik er een eindje aan breien. Geheel in stijl met een combinatie van zelfbevlekking en het vervlogen thema. Plane crash. Cradle FC. Hartstikke live. Toen 2008 nog lang geen 2025 was. Een jaar waarvan ik wens dat het onze soort een ommekeer bezorgt door zelfinzicht. En om het iets tastbaarder en een beetje overzichtelijk te houden, wens ik mijn trouwe fans liefde en gezondheid.