Boskabouters
Het is bijna niet te doen om zonder te worden afgeleid iets te typen. De afleiding is overigens zeer aangenaam. Vogels, bos, avondzon. We hebben zomaar twee dagen een hotelkamer gekaapt. De kamer die we hebben uitgekozen heeft direct zicht op het bos, je loopt er zo in. Vogels vliegen af en aan, fluiten de fijnste riedels en zelfs vallend blad (de lente die eigenlijk voelt als herfstwinter) lijkt ineens een potentieel interessante vogel, een eekhoorn of een dinosaurus. Je weet het niet, alles kan.
De avondzon speelt door de takken en het licht is precies zoals je dat wilt: fris, helder en kalm. Het enige wat de moeite loont is gewoon maar kijken naar hoe het buiten is. Steeds hetzelfde en nooit saai. Weg van de stad, met de doorgaande weg op gehoorafstand, dat wel. En toch is zelfs dat niet rampzalig. Tegenover mij leest vrouwlief een krant en een boek – sommige mensen verdelen hun aandacht zo makkelijk, bizar gewoon. Zolang je ze maar niet stoort anders zwaait er wat. (Terugzwaaien helpt.)
Het hotel verwelkomt je uit het niets terug in de jaren 70. Niet omdat ze een hip themahotel zijn, maar omdat de tijd hier slechts een stoffige bijzin is. Enige wat dan wel voor vraagtekens zorgt is onze dieetwens: vegetarisch voor de een (nou, dat lukt dan nog wel) en veganistisch voor de ander (dat is Groendlands voor gevorderden alhier). Nee, we zitten niet in het midden van nergens (lelijk anglicisme nummer zoveel) en toch voelt het alsof we lichtjaren verwijderd zijn van wat we ons leven zoals we het kennen noemen. Een parallel universum waarin ik sinds jaren en jaren ineens om zeven uur met mijn giechel voor de hoteltelevisie naar Studio Sport zit te kijken. Ik geef toe, als Sparta niet heel verrassend in Groningen de punten had gepakt, dan was ik vast wat minder geïnteresseerd geweest in de ballende tattooreclames. Ach, het mag allemaal, zeker na een wandeling van bijna twee uur en met een beker huisgemaakte gemberthee als toetje.
Rest mij nog een passend muziekje. Onvermijdelijk natuurlijk: A Forest, The Cure. Live op Pinkpop in 2019. Rennen maar, steeds opnieuw – “I'm running towards nothing, again and again and again [...] and again!“