D-day
Over een goed half uur zouden de buien mij niet meer dwars moeten zitten. En dan heb ik het niet over mijn buien des levens in het algemeen, maar gewoon een suf weerpraatje. Maar hallo, ook ik ben slechts een minkukelig mensje dat af en toe echt naar buiten moet. Al was het maar omdat het enige boek dat hier nog van de OBA ligt te zijn uiterlijk vandaag moet worden ingeleverd. Na twee keer verlengen is het nu mooi geweest – nog niet uit, jammer dan, leen het een andere keer maar weer. Onverbiddelijk en terecht ook. Kan geen feest blijven.
De dag werd opgeluisterd door wat foto's uit Parijs. De partner in crime stond vanochtend al in de zonnige kou bij het graf van Beauvoir en Sartre. De steen overladen met lippenstiftzoenen en op het graf zelf een bonte verzameling metrokaartjes. Die twee hebben tot op de dag van vandaag een wonderlijke schare fans. Geen bloemen, wel bezoek, zoenen en metrokaartjes. Ik denk dat als ik dat ooit op een kaart laat drukken dat mensen alleen maar stilzwijgend zullen knikken naar elkaar met dezelfde gedachte: het is beter zo, hij was echt de weg kwijt.
Troostrijke gedachte: mocht het zover komen dan wil ik helemaal niets, alleen maar stilte. Dus dan weet je dat vast. Zoals het er nu naar uitziet wil ik ook niet dat mijn lichaam daarbij aanwezig is. Dat mogen ze op de dag zelf nog in een vloeistof oplossen, wat mij betreft. Kom gewoon maar met z'n allen naar een plek die ik op een mysterieuze landkaart zal aankruisen en denk aan mij of wat en wie dan ook. Als je maar stil bent. Geen bloemen, geen muziek, geen praatjes. Niks. Alleen de stilte. Bezinning, zo je wilt. Tenzij ik ineens heel veel geld heb. Dan mag het anders. Dan wil ik gewikkeld in slechts een snel afbreekbaar doek ontbinden op een natuurbegraafplaats. En het is prima als je daar een potje komt zuchten. Maar nog steeds in stilte. Dat geldt in elke omstandigheid. Stilte. Daarin zit alles wat er is en wat er was en dat is genoeg. Of toch juist een enorme bak herrie? Maar dan echt heel veel kabaal. Met stokken op pannen, diepe trommels, groevende bassen, toeters, tuba's, joelen, krijsen en gillen? Dansen om een vuur met geschminkte gezichten? Hm, ik slaap er nog een nachtje over.
Ha, het ziet ernaar uit dat de laatste druppels zijn gevallen. De zon prikt hier en daar een straaltje doorheen. Tijd voor een wandeling naar het centrum. Met een fijn plaatje van The Church als toegift. Day of the Dead.