Detoon
Disclaimer: dit wordt – ik meen het – geen klaagzang over bouwwerkzaamheden.
Bij het pand hier op de hoek dat ergens in de afgelopen twee jaar volledig met de grond gelijk is gemaakt en waar nu volop wordt gebouwd aan een nieuw appartementencomplex, begint de dag al vroeg. Zo tussen half zeven en zeven uur in de ochtend wordt er steevast begonnen met flink timmer- en boorwerk. Vrachtwagens rijden aan en weer af. Rond tien uur is het enigszins stil voor een korte pauze. Daarna gaat het weer verder. Drillen, boren, timmeren, zagen, roepen, joelen. De riedel is u inmiddels bekend, het is niet voor het eerst dat ik erover schrijf hè.
Een jaar of wat terug, toen hier ook allerlei renovatietoestanden direct aan de overkant aan de gang waren, heb ik wat geluidsopnames gemaakt van al die monotone, repeterende heisa. Later heb ik dat gebruikt in twee nummers en uitgebracht op wat je een digitale single zou kunnen noemen: Hide and Low.
Vandaag heb ik opnieuw iets geinigs kunnen doen met de doordringende geluiden. Er was namelijk blijkbaar heel erg iets te doen met een industriële schuurmachine. Nu is een gewone schuurmachine al heel irritant, maar, zoals je dan ook kunt voorspellen, dit was helemaal niet te harden. Ik pakte daarom mijn gitaar en begon wat te spelen. Het onaangename met het nuttige verenigen, zeg maar. Toen gebeurde er zomaar iets wat ik nooit had kunnen bedenken. De drone die de machine voortbracht resoneerde mooi op een D-noot. En laat ik nu best wat nummers hebben die een D als stevige basis hebben. Had ik er ineens een extra instrument bij. Geloof het of niet, maar het was bijna jammer toen de bouwvakkers hun dag voor gezien hielden.
Om er nog een liedje tegenaan te gooien: The Sound. New Dark Age. Niet omdat het zo lekker past, maar wel omdat het een puike track is. En live natuurlijk. Iemand die de moeite nam om van een gare VHS-band nog iets te maken. Mooi.