Edelvergas
Tussen de ene kale boom en de andere die zijn blad weigert op te geven schijnt de zon het huis in. Ik zit aan ons nu ineens veel te klein lijkende eettafel met mijn gezicht naar het zonlicht en laat me verwarmen. Vijf minuten die best nog langer mogen duren, maar de onrust slaat precies zoals verwacht toe. Niet heel erg, things to do, places to go, weet je.
Sinds lange tijd een vrije zaterdag. Niet dat ik iets te klagen heb, want ze waren ofwel gevuld met werk wat ik leuk vind, of met optredens – en ook daar word ik altijd wel prettig gestoord van. De partner in crime is zojuist de deur uit gegaan om een rondje te lopen met vriendin L. Daarna zullen ze vast nog deze kant opwaaien. Grote kans dat ik tegen die tijd zelf de hort op ben met vriendin K. Ook dat is namelijk te lang geleden. Als ik haar oppik bij de u welbekende boekhandel, haar inmiddels secundaire baan, zal ik gelijk wat dozen droppen. Ze hebben uitstekend dienst gedaan tijdens de verhuizing. Topdozen zijn het, maar eenmaal gedaan waar we ze voor nodig hadden staan ze nu in de weg. Opruimen dus, retour afzender met grote dank en groeten van de Here Jezus en zijn kruistochtige vrienden.
Ondertussen is de letter t mij enorm aan het irriteren. Ongeveer anderhalf jaar geleden was het de letter r die een eigen leven ging leiden op mijn scherm. Blijkbaar zit er iets niet lekker op of onder het toetsenbord, maar wat? Openmaken gaat helaas niet, daarvoor is het spul te kwetsbaar. Hopelijk is het weer iets tijdelijks. Zo niet, dan moet ik toch eens de daad bij het woord voegen en op zoek naar een laptop met iets meer lebensraum. Een groter scherm, een ruimer opgezet toetsenbord en het liefst modulair. Na bijna tien jaar klein (en verdraaid handig) spul, mag er ook op dit gebied iets groter worden geleefd. Nu kan het nog.
En zo emmer ik de dag door. Tenminste, op een nieuwsbericht na dat mij sinds een dag of twee (en jaren hiervoor ook) bezighoudt. Maar in plaats van hier een enorme boze monoloog over te houden, laat ik Jo Jo Joseph aan het woord. Een filmpje van drie jaar geleden, maar nog zo actueel als de vogelgriep (ja, ik denk: trek die lijn maar gewoon door hoor. Edelherten, kuikens, kippen, wolven, het komt allemaal op hetzelfde neer. Schiet ze af, vergas ze en gooi ze levend in de hakselaar opdat de mensch zal verzuipen in zijn eigen wanstaltigheid).
Kom er maar in Joseph!