Eksterogen
Eksters zijn ook best geinig. Sinds een week of twee, misschien drie, zitten er hier twee en bij voorkeur ergens in de vroege ochtend op de rand van het balkon. Wat ze dan het liefst doen is een beetje kabaal maken en door de potten met net opkomende tulpenbollen raggen. Soms valt er een pot om, dan is het een rommeltje op de grond. Dat ruimen ze niet op, daar hebben ze mensen voor.
Ooit hebben we in een vlaag van ijdele hoop twee gammele houten tuincentrumrekjes naar ons hol gesleept. Die dingen pasten samen rechtop net naast elkaar op de korte kant van het balkon. Het idee was om dan vanuit een pot op de balkonvloer een klimop te laten groeien langs dat houten raamwerk. Leek ons wel een fijn gezicht, een beetje groen om de treurigheid van het ons omringende Balkonisch landschap een beetje naar de achtergrond te verdringen. Inmiddels is de klimop een afgestorven takje. Echt klimmen deed ie nooit.
Neemt niet weg dat de eksters graag gebruik maken van het rekwerk dat nog altijd wacht op betere tijden. Dan zitten die twee vlak onder elkaar, ieder op een randje hout. Dat verveelt al snel, dus dan pikt er eentje omhoog in de staart van de ander. En de ander pikt dat niet. Die tikt met z´n snavel tegen de onderbuur aan. Pikken en tikken. Soms is het net of ze elkaar op die manier een vooruit dan maar-kus geven. Liefde kan soms ook best irritant zijn. Dan moet je eigenlijk gewoon je snavel houden.
Iets verderop in de straat spotte De Vrouwe een nest bovenin het armetierige boompje dat daar staat. En ja hoor, daar zitten ze nu gezellig te broeden op hun nieuwe toekomstplannen. Misschien brengen we ze binnenkort een bosje zelf gekweekte tulpen. Of wat er nog van over is na hun gestamp. Met groeten van het balkon.