Epitaaf
Streel mijn dode gezicht warm van de laatste adem warm van jouw hand zacht als het leven dat zich met een zuchtend afscheid ontvouwde
De wind die langs mijn lichaam zoekt naar waar zij rustig liggen kan de boom die wortelt in mijn hart haar bladeren regenen op het gras
Streel mijn wang kus mijn levenloze lippen zeg nog één keer dat jij van mij houdt ik zal breken en vergaan maar nooit vergeten