Hoornster
Eksters en eekhoorns liggen elkaar niet. Dat weten wij, natuurbarbaren als we zijn, sinds gisteren. Eekhoorns schijnen op z'n tijd wel zin te hebben in een eksterei. En eksters vinden dat een slecht dieetplan. Daarbij zijn ze ook nog eens concurrenten, want ze eten nagenoeg hetzelfde. Dat geeft gedoe. Het zijn net mensen.
Gisterenavond, vroeg in de avond, viel het op dat de eksters en de eekhoorns elkaar nogal op de hielen zaten. Veel gerommel in de struiken en de bomen. Met als, voor ons toeschouwers, vermakelijk hoogtepunt een ekster die over het gras een eekhoorn achterna rende. Dus ja, toen is de partner in crime gaan zoeken naar het waarom op het immer raadgevende internet. Ze had al een vermoeden dat het om eieren zou gaan, maar ik vond dat moeilijk te accepteren. Toch zal ik nu wel moeten, want Het Internet heeft altijd gelijk.
Wat een verwennerij in deze digitale put trouwens. Zo hoor je amper een keer per week mijn ego echoën en zo ineens twee dagen op rij. Reken u niet rijk, na vandaag zal het weer even duren voor ik van mij laat horen. Morgenochtend vertrekken we uit deze tuin der lusten en kakken we het dagelijkse leven weer in.
De maand mei staat voor mij vooral in het teken van het afronden van de bibliothecarisopleiding met tussendoor het wekelijkse huiswerk en een eindopdracht toe. Daarnaast is er de inwerkperiode die vorige week is begonnen als, jawel, bibliothecaris. Pittig, druk en interessant. Ondertussen draai ik in de bieb overal mijn kont in. Bijvoorbeeld door mijn elegante neus te steken in een werkgroep functiedifferentiatie en een werkgroep over verschillende vormen van dienstverlening in combinatie met de openingstijden. Tussendoor vragen diverse andere overleggen en mails ook aandacht. Alles bij elkaar leerzaam en het houdt me van de straat. Een deeltijdbaan die stiekem meer is dan dat. Al zal ik over een tijdje wel een manier hebben gevonden om de boel gezond te combineren. Alles is nu nieuw, er komt veel tegelijk aan informatie binnen en dat moet dit baasje allemaal verwerken. Eerst deze maand maar zo goed mogelijk door rollen.
Gisterenavond laat heb ik nog even kunnen juichen. Mijn voetballiefde tegen wil en dank, Sparta Rotterdam, wist zomaar te winnen in Groningen. De komende twee wedstrijden staan desondanks nog bol van de spanning. Vliegen ze er alsnog uit, of ontsnappen ze miraculeus aan het degradatiespook? We weten het over een week.
Als afsluiter nog een knipoog naar de radio hier in de serre. Ongetwijfeld speciaal voor ons begon die vanochtend spontaan nadat we 'm aan hadden gezet aan een riedel van The Smiths. There Is A Light That Never Goes Out. Delen dus. Een video met de tekst erbij, kun je lekker meebrullen.