Huiszoethuis
Thuiskomen is ook altijd weer een dingetje. De vaste riedel van uitpakken, opruimen, was doen en de leenauto terugbrengen. We hadden namelijk het nippertjesgeluk dat we een auto konden lenen. De avond voor we vertrokken zagen we dat er geen openbaar vervoer bij het hotel kwam op zondagen. Dat zijn dus de dagen dat de zon schijnt? Nee, mallerd, je begrijpt het heus wel. Hoe dan ook, dat was op zich geen ramp, want de OV-fiets zou ons terzijde staan. Edoch, het edele treinverkeer lag op de ochtend van vertrek op z'n gat. We moesten al wegens werkzaamheden omreizen, maar nu was de hele bliksemse boel door een stroomstoring volledig in de war en zou het allemaal pas op gang komen wanneer wij eigenlijk al met de voeten omhoog in onze hotelkamer wilden wegteren van puur genot. Gedoe. Van korte duur, gelukkig. Er was een auto te leen. Mazzel!
Daarom ook vandaag geen paniek over natte fietspakken en druiprekjes in de trein terug. We zaten er warmpjes bij met een stapeltje cd's voor onderweg. Liep gesmeerd, zoals je mag verwachten van een blik olie op wielen. Wees gerust, het knaagt natuurlijk ook aan mij dat we dan ineens wel een vierwieler adopteren. Toch, met een kop scheefgetrokken van zoveel hypocrisie, zie ik de overmacht deze keer als luizig bruikbaar excuus. De Vrouwe hier zal het beamen, want zij maakt mijn gemor en onder protest overstag gaan van dichtbij mee.
We zijn inmiddels weer gewoon op tweehoog te bewonderen. De storm was ons relatief gunstig gezind toen we onze fietsen na het terugbrengen van de leenauto weer schouderklopjes gaven. Bijna alle wind mee, behalve dan precies op dat deel waar we een stukkie omhoog moeten met een venijnige bolle brug toe. Al hoor je mij niet klagen, dit gereutel is slechts voor de vorm. Bonuspunten zelfs, want ook voor we vertrokken liepen we nog een enigszins droog afscheidsrondje door het bos.
Thuis. Waar de eerste liedjes alweer zijn gespeeld, de was tussen noot en akkoord door is opgehangen en de maagjes zoetjesaan beginnen te knorren. Hoor ik daar de avond vallen? Lekker laten liggen, die waait vanzelf weer overeind. En dan maar hopen dat ie straks even twee minuten z'n mond houdt.