Kloof
De trein valt uit en ik koop troostkoffie. Terwijl ik roerend, blazend, nippend op het perron een plek in de nog draaglijke zon vind, stopt er bij de afvalbak naast me een man in een scootmobiel. Hij staat op en steekt zijn handen in de bak, zoekt en tast net zo lang tot alle blikjes en flesjes met statiegeld eruit zijn gevist.
Ik geef net, inclusief afvaltoeslag, 3 euro en 5 cent uit om mezelf te neptroosten. Hij zet al zijn schaamte opzij voor een schijn van dat bedrag, afvalbak na afvalbak.
De lijn is dun, de kloof groot. Ik stond een paar keer op de rand en had de mazzel niet te vallen.
Gaaf land. Gave wereld.