Loftrompet
In China is er een kudde olifanten gezellig rond aan het rennen. Blijkbaar zou er op dit moment voor zo'n 900.000 euro aan schade zijn door hun gehobbel. Dan denk ik: kom er maar in Sywert. Heb je een mooi doel voor je weggesluisde mondkapjesmiljoenen en maak er gelijk een beschermd wildgebied van, hoe groter hoe beter. Doe maar een continent of vier. Bijvoorbeeld. Doe gek, mafkees.
Opmerkelijk toch hoe er altijd vanuit de menssoort wordt geredeneerd. Want hoeveel schade heeft de op hol geslagen mens inmiddels veroorzaakt? Probeer daar maar eens een leuk rond getal van te maken. Lukt je niet. Te onvoorstelbaar. Te groot, te veel, te achterlijk.
De dierenwet doet ook stof opwaaien. De eencelligen gillen alweer massaal hun Twitter- en Facebooklevenslied omdat het toch allemaal niet te doen is; levensruimte voor de andere dieren, gekker moet het niet worden. Terwijl, als je de wet gewoon even rustig leest en er wat duidende reacties bij pakt, dan hebben we het toch vooral over de industrie waarin dagelijks vele miljoenen euro's en slachtoffers rondgaan. Weg met de bio-industrie, het heeft bedroevend lang geduurd allemaal. Opzouten nu. Klaar. En verder kan het helemaal geen kwaad om na te denken over dat vogeltje in een kooi, een kat op tweehoog en dierentuinen. Hoe mooi, educatief en lief ze ook zijn bedoeld. Kijk, dat we onszelf vrijwillig in steeds groter wordende monomane steden ophokken en zo een wandelend virusfeestje zijn, dat mogen we alleen onszelf aanrekenen. Maar doe het de andere dieren niet ook nog eens aan.
De zon klimt inmiddels naar haar hoogste punt, ook al is dat slechts optisch bedrog. Het idee is leuk. De schaduw valt en bossen branden. Prikken worden gezet en de volksmond brult de keel schor. Kijk, daar komen de olifanten. Ontsnapt uit hun natuurreservaat, het eufemisme voor levenslange opsluiting. Remmen los, ketens af. Het is tijd.