Look
Ik stierf aan een zijden draadje Brak in stukken toen je naar mij wees
De uitverkorene het alles uit het niets Het stof van sterrenlicht dansend op het graf
Het gaf niet dat je fluisterde van duister en ochtendmist Het gaf niet dat je luisterde zonder oogopslag geen spoor van berouw De val komt na de zonde de put echoot nog alleen de schreeuw
Hier lig ik stil te wachten op het einde te wachten op wanneer het stopt De hemel tergt mijn lichaam Striemen van stil bedrog
De zijden draad hangt gespannen Zielloos draait het spint het garen de afgekloven klos
Ik ben zonder woorden zonder tong Zonder zicht en zonder zinnen afgetuigd Kom mij halen neem mij mee Vertel mij meer verhalen van uitgeteerde stranden zonder zee Wuif mij verwaaide raadsels toe
En als dan eindelijk de draad knapt pak mijn handen Maal dit porseleinen leven tot gruizige korrels zout Strooi het uit in eindeloze willekeur Verscheurd in snippers hout
Ik zal niet kijken ruiken horen voelen proeven Ik zal het zwijgen er tot heugenis toe doen