Lucht happen
Schone lucht. Daarvoor moet je blijkbaar in Groningen zijn. Hoewel, wat is schoon? Ik denk eerder dat het wat minder vieze lucht is. Met je juichberichten over schone lucht. Echt schoon is het simpelweg nergens meer, gek hè?
Ondertussen wordt het drinkwater bedreigd door boringen naar aardwarmte. De zoveelste wassen neus die doorgaat voor groen alternatief voor de eveneens verziekende fossiele energie. En nog steeds geen woord over dat het allemaal radicaal minder moet. Kijken we daarna wel weer eens verder. Gedragsverandering, tegengaan van verspilling, efficiënt gebruik en vooral verdeling. Of misschien moet het helemaal over een andere boeg. Alles is en blijft nu gericht op het doorzetten van de lang en breed bewezen doodlopende lijn die is ingezet sinds de industrialisering. Of eigenlijk nog daarvoor, toen we in al onze gekheid besloten op een plek te blijven en uitputtende landbouw heilig te verklaren in plaats van de balans te behouden in het wereldwijde ecosysteem waar wij ook gewoon deel van uitmaken. Omdat werkelijk alles met elkaar samenhangt. Dat wisten we toen allang, maar die kennis is monddood gemaakt en vakkundig uitgeroeid. In naam van god en kapitaal. Maar joh, wie ben ik met mijn geroep in de kaalgevreten woestijn die verdacht veel lijkt op de zeer nabije toekomst?
Nog een staaltje mensenwaanzin. Want o jee, de randmeren in Flevoland groeien dicht. Planten, algen. Wat een toestand. En dat is slecht. Voor wie? De mens. Met z'n bootjes en zwemplezier. Gast, misschien moet je niet varen voor je lol, met je wijntje en je kaasplank voor je neus. Ga ergens anders recreatief zwemmen in plaats van dit eindeloze geloei. Bedenk voor de gein wat de oorzaak is van de begroeiing die je blijkbaar niet wenst. Niet raar opkijken als het gewoon een eigen schuld dikke bult-verhaal is. Want wie heeft ooit dat hele Flevoland uit het water gestampt? Ah, de alwetende tweevoeter met z'n eigenwijze arrogante kop.
Zo blijven we als vanzelf verwende krokodillentranen janken om een speeltje dat kapot is gegaan. Kindje toch. Kom hier, handjes wassen in onschuld en dan verstikken we daarna nog wat meer stof en sterven we langzaam en ontheemd gelukkig.
Over woestijnen gesproken: Desert Song (live). Dead Can Dance.