Maantje toe
De bijgebleven ochtenddroom. Mijn lieve en inmiddels oud-collega KE neemt afscheid van haar werk. Tenminste, eigenlijk had ze dat al gedaan (net als in het echt) maar ze kwam nog een keer terug om samen met iedereen een film te kijken. Met een praatje, voertje en dat soort dingen. Leuk. En toch zit het me de hele tijd niet lekker. We kijken die film, maar ondertussen denk ik: maar eigenlijk moet ik nu werken en wat zal iedereen wel denken als ik hier film kijk en mijn werk niet doe? Terwijl iedereen daar dus zit hè. Lekker bezig jochie. Nou ja, stel dat je dit leest, je weet wie je bent. Binnenkort doen we vast weer eens een biebtheedate. De goede oude tijd.
Want zo is het ook. Ik hou er niet zo van dat vroeger alles beter was. Dat was het heel waarschijnlijk niet, want ook vroeger zeiden we zuchtend dat vroeger alles beter was. Wat ik maar zeggen wil, de laatste reorganisatie bij de bieb betaalt zich vooralsnog uit in chaos op de werkvloer. Er zijn zonder twijfel flink wat kosten bespaard op personeel. Dat heeft grote, en naar mijn bescheiden mening, desastreuze gevolgen. Veel waardevolle kennis is wegbezuinigd en nieuwe collega's proberen tegen beter weten in hun best te doen dezelfde kennis zo snel mogelijk te vergaren. Niet heel onbelangrijk is dat het steeds moeilijker wordt om gewoon een boek te vinden waar het zou moeten staan. Zeg maar de kerngedachte van een argeloze bezoeker: ik wil een boek en dat zal vast vindbaar zijn. Kortom, er is gezellig een kolossale rots in het water geflikkerd en de golfslag is zwaar onderschat. Niet dat er ook maar iemand die bij het smeden van dit onzalige plan aanwezig was dit ooit zal toegeven. Same old story, altijd en overal. Ondertussen maken we er maar het minst slechte van. Al vrees ik dat dit zomaar de nekslag kan zijn voor een organisatie die ooit bekend stond als de beste van dit lage land – heb ik van horen zeggen – en voor de bibliotheek in het algemeen. Ik denk dat weinig mensen die over heel veel budget iets te zeggen hebben echt begrijpen wat een cultureel en maatschappelijk kapitaal er wordt vernietigd door de bieb niet serieus te nemen. De rekening volgt en zal onbetaalbaar blijken.
Van een heel andere strekking. Als je zou moeten doen waar je goed in bent, dan kun je zeggen dat ik vanochtend een eurekamoment had tijdens mijn rituele bezweringsrondje door het huis. Ik word dwanghandelaar.
Goed. Woensdag. Heeft niets met maandag van doen, maar het liedje zit nu lekker in mijn hoofd. The Killing Moon. Echo and the Bunnymen.