Molshoop
Vrouwen zijn voor het eerst in de meerderheid in het (demissionaire) kabinet. Dat is op zich best goed nieuws en het werd ook wel eens tijd. Zo'n tienduizend jaar geleden ontstond het patriarchaat zoals we het nu kennen – de door meestal ontoerekeningsvatbare mannen gedomineerde maatschappij. De overgang van, zoals we nu weten, ons bestaan als jager-verzamelaar naar de landbouw was funest voor de vrouwen. Ironisch is dan ook dat een vrouw op dit moment de boeren vertegenwoordigt. Maar oké, dat is heel kort door de bocht. Ik wil tenminste het voordeel van de twijfel aan de gemiddelde boer geven. Ze zijn heus wel zo modern dat ze vrouwen als gelijken zien. Denk ik. Hoop ik. Al is hoop een door mij vervloekt woord. Hoop is voor mij gelijk aan een loze belofte. En ook loze beloften maken schuld.
Ik dwarrel alle kanten op deze woensdag. Met een hoofd vol van alles. Probeer dan maar eens te focussen. In mijn honger naar een bericht om aan vast te klampen viel dus mijn oog op die vrouwenmeerderheid. Na het artikel te hebben gelezen, werd ik er uiteindelijk niet geruster op. Want ja, die meerderheid is er dan wel in het kabinet, maar lokaal en regionaal zijn de vrouwen juist stevig in de minderheid. Met name in de conservatieve(re) provincies. En dat het conservatisme uitdijt als een heelal dat voorlopig nog niet op scheuren, krimpen, bevriezen of imploderen staat, is ook geen nieuws.
Maar oké. Stel dat die vervloekte VVD toch weer een premier levert, dan is het zo goed als zeker een vrouw die ooit zelf is gevlucht en ze heeft een politiek verleden bij de SP, GroenLinks en PvdA en kwam via deze – in mijn ogen onverklaarbare – route terecht bij het witte lijkenpikkende, uitknijpende sloopwerkersverbond van 'liberale' vrindjes. Of zou het een variant zijn op een Trojaans paard? Is zij straks degene die het foute witte mannenbolwerk van binnenuit sloopt? Hoop is nog altijd niet genoeg, maar voor deze keer dan toch een druppel in een allesverzengende bosbrand.
Adem diep in, adem langzaam uit en stik niet. Hope is not enough. I Like Trains.