Polyfonie
Voor de tweede keer deze week een paar uur zonder water. Het is netjes aangekondigd met een kaartje in de bus, dus ik heb mij voor kunnen bereiden. Enige minpuntje is dat er geen rekening wordt gehouden met mijn vrije ochtenden. Volgende keer moeten alle bewoners hun agenda's maar even overleggen, zodat het voor iedereen perfect uitkomt. (Hm, even denken hoor, waar heb ik mijn realiteitszin ook alweer opgeschreven.)
Water. Op dit moment valt het gestaag, dus in dat opzicht geen gebrek. Toch heb ik besloten er geen dansje in te wagen. Voor je het weet valt er een tak op m'n kop. En die kop ik niet terug. Lig ik voor dood in een plas modder. Ach, voor het dramatisch effect niets een s zo gek. Weet je, ook Poly waait wel weer over. Ook zo benieuwd wat de storm met de Q voor naam krijgt?
Het voordeel van wonen in de provincie Utrecht is vandaag dat de code slechts geel is. Straks staat wel een ritje naar Zuid-Holland op het programma. Daar hebben ze oranje aangetikt. Met een beetje mazzel tjoekt de NS mij er zonder al teveel gedoe heen en weer terug.
De ochtend. Ik pruttel net als mijn koffiezetapparaat. En vanwege al die waai zit de storm ook in mijn lichaam. Vermoedelijk. Wat ook in mijn lichaam zit is het nummer A Lot of Wind van The Fall. Het is slechts beeldspraak, maar delen kan geen kwaad. En dan zijn we er nog niet. Ook zelfverheerlijking spookt door mijn hoofd. Zoals Phoenix (The Sun Is About To Burst) van The Weak And The Strong, u weet wel. Destijds was een stevige voorjaarsstorm de aanleiding voor de eerste zin van de tekst. Zoals eigenlijk altijd volgden de andere zinnen als vanzelf. Weet je dat ook weer.