Recap
Maandagen zijn meestal gereserveerd voor het uitblazen van de dagen die eraan zijn voorafgegaan. Meer quasifilosofie kan ik er niet van maken, we doen het ermee. Waar het op neerkomt is dat het een dag is voor in en om het huis. Tenzij er stiekem toch een vergadering of iets anders werkgerelateerds tussendoor komt fietsen.
Wat ik maar wil zeggen, en nu echt zonder omwegen: het is een dag van de duivel en zijn gekuste oor. Met als grote verrassing zomaar twee cd-boxen rijker voor nog geen twintig piek. Telt u even mee, twee keer vijf cd's met louter oorstreling. Dat kwam zo. Ik wandelde met supermarktwaar weer terug naar huis toen mijn oog erop viel. Spat. Zo op de grond. Maar nee, zo'n 'boekenvoordeelwinkel', je weet wel. Met ramsj en andere shit. En dat het dan stiekem toch wel even leuk is om te kijken wat ze hebben. Dat trof, want bleek ik nou net vandaag in een niet al te sociaal schuchtere bui te zijn. Dat ik zonder mezelf te veroordelen, schaamte en gêne (gooit u het daar maar op een hoop) een winkel met troep in mag loodsen. Om daar dan direct een fijne box met allerlei radio-optredens van The Cure te ontdekken. Hallo, doet u mij deze maar. En omdat ik toch bezig was heb ik er een box met zogenaamde klassieke hits bij gedaan. Ik ben klassiek totaal ongeschoold, dus alles kan een hit zijn. Met daarbij de vraag of je in het geval van klassieke muziek (of in welk geval dan ook) wel van hits moet spreken, of dat het een zoveelste kapitalistische schijt-uiting is. Want een hit verkoopt en verkopen moeten we. Hoe dan ook, mijn cd-collectie zag nog nooit een strijkkwartet van dichtbij en het werd wel eens tijd. Het zal de leeftijd zijn.
Maar wacht. Eigenlijk wilde ik over mijn tweede Berlijn-trip binnen drie maanden vertellen. Hoe idioot het is om op vrijdagochtend in de trein te stappen, 's avonds los te gaan en dan de volgende ochtend weer terug naar huis om op zondag volledig brak, maar voldaan, rondjes door de Almeerse bieb te rennen. Ik wilde zeggen dat het toch weer heel fijn was daar in die onnavolgbare, ongrijpbare Duitse hoofdstad. Dat ik van die plek houd om voor mij nog altijd onduidelijke redenen. Dat het gekkenwerk is om over schots en scheve stoeptegels vol mensen en niet nader te noemen bergen afval met gitaar en rolkoffer een half uur heen (Madame Claude, het door mij geliefde podium) en daarna midden in de nacht weer terug te lopen naar het hotel. Dat er dan, net als in Amsterdam, nog volop leven is op straat. Dat de mensen dan volledig de weg kwijt kunnen zijn en toch vriendelijk sorry zeggen omdat ze met bier, drugs en sigaret de stoep blokkeren en mij er gewoon doorlaten terwijl ik een knikje geef of thanks of danke of merci of dank je zeg. Dat ik er graag naar terug wil gaan en dan weer wat langer wil blijven. Dat ik amper kon lopen vanwege al die veren en mijn geklopte schouders. Dat ik zowel heen als terug overvallen werd door weemoedigheid die ik best kan verklaren maar nu even niet hier.
Goed. Nog een week of twee en dan staat er een nieuw avontuur op het programma. De grote onbekende deze keer. Ierland. Met vrienden en dus ook het direct kunnen delen van de ervaring die zo moeilijk deelbaar is. Om samen in die rare tunnel te zitten.
Vanmiddag ging de sirene. Ik heb er nog maar even in relatieve vrede en vrijheid van genoten nu het nog kan. Omdat we 'm straks alleen nog horen als Mark R. zich als een parmantig baasje mag verheugen op het slopen over de landsgrenzen. Zijn taak in het binnenland is gedaan, maar er lonkt een Europese oorlog die verder gaat dan Oekraïne. Het is slechts een van de heel vele hopeloze berichten die we nog voor onze kiezen krijgen. In De Groene Amsterdammer staat deze week alweer een ijzersterke cartoon van Gorilla. Een overlijdensadvertentie voor Hoop. Mocht je in de gelegenheid zijn, check 'm gerust even in de bieb of boekhandel.
Meer dan genoeg letters waar we van alles van kunnen vinden. De volgorde, de strekking. Misschien moet Siouxsie dan maar even aan het woord. Gewoon omdat het zo'n enorm fijne plaat is. Red Over White. Drums, groovy baby. Met die kreet halverwege. Prachtig.