Retraite
Er is een flinke klus aan de gang hier voor de deur. De weg is opgebroken, een paar bomen zijn gekapt (er komt gelukkig nieuwe aanplant voor in de plaats, maar mijn hart huilt). De werkzaamheden hier tegenover zullen zich langzaam verplaatsen en eind juli moeten er onder andere gescheiden fietspaden en snelheidsbeperkende maatregelen zijn genomen.
In de praktijk betekent dit even doorbijten. Vanaf kwart voor zeven wordt er gewerkt. Volgende week ook 's nachts. Gelukkig ben ik dan elders, dus die heerlijkheid hoef ik niet mee te maken. Het dient een hoger doel, dus ik zal mijn beklag matigen. Ik ben groot voorstander van het verkleinen van de kans op illegale racewedstrijden voor de deur, dus vooruit, hier met die zure appel.
Maar toch, tussen al het arbeidskabaal door zit ik dan niet te wachten op een bouwplaatsradio. Wat is dat toch, waarom moet er altijd weer een fokking radio op tien. Meer dan de helft van de tijd is er teveel herrie om dat ding te horen en als het dan eindelijk even rustig is, dan knalt het gekweel van Radio 10 of weet ik welke rampenzender er doorheen. Dat continu aanwezige geluid is zoveel irritanter dan het gezaag en getimmer, het walsen en het trillen.
Het is zoals in de trein of op een andere openbare plek. Een gesprek tussen een paar mensen is prima. Maar zodra er een telefoon op speakerstand gaat, dan wil ik mensen aan stukken scheuren. En dan druk ik mij mild uit. Wat bezielt je dat je denkt dat iedereen wil horen welk sneu leven je leidt? Welke trieste socialmediafilmpjes je voor je smoelwerk krijgt met dank aan het zielzuigende algoritme? Ik heb mijn handen al vol aan mijn eigen zielige bestaan, dus rot op met je opdringerige, indringende kabaal.
Waar is de stilte. Niet dat ik die ooit nog echt zal horen. Oorsuizen, een voortdurend gepiep en gefluit, een vreemd elektronisch aandoend gekraak. Het is er altijd. En ik ben een van de vele mensen die niet meer zal ervaren wat echte stilte is. Laat staan kalmte, rust, bezinning. Of misschien moet ik tegen beter weten alsnog dat klooster in. Hummend in een lege kamer en verder niets. Hallo escapisme.
Onvermijdelijk komt nu Kate Bush tevoorschijn met haar nogal beklemmende Experiment IV. Geluid dat kan doden. Het is geen fictie. En voor de fans: Hugh Laurie doet mee in de video.