Roestbruin
Nou, op naar Rutte V. Dat wordt een coalitie met de Buik Billen Benen-partij, gratis JA/NEE21-stickers, Fascisten voor Dictatuur met de ontzielde leider Sherry Bidet, Partij Voor Vijandschap met witte pruiken in de aanbieding, aangevuld met de opleving van het oude SVV-stadion Park Harga. Ik pak alvast mijn gehaakte kruis en zal 'm ondersteboven brandend op mijn balkon hangen. Met hier en daar wat bruintinten – de stemming vindt pas plaats rond de herfst, dus daar past die heilzame kleur heel mooi bij.
Farmers Destructive Fukkers en belangenvereniging Laat iedereen de Tering Ophoesten (LTO voor intimi) dansen op tafel. We kunnen in dit verstikstofte landje prima doorgaan op de doodlopende weg. We verbreden 'm gewoon nog wat. Meer bio-industrie en minder overig asielbeleid. Laat gezinnen in oorlogsgebieden (grotendeels gesponsord door onze Westerse sololeving) maar lekker oppleuren. Wat nou welkom? Grenzen dicht. Potdicht. Want echt lekker stikken doe je tenslotte maar een keer.
Wat een land. Dat voor het grootste deel nep is. Laat de zee maar komen en terugnemen wat het is afgenomen.
Grappig toch hoe dergelijke (centrum)rechtse partijen moord en brand roepen, superlatieven tekort komen, tsunami hier, crisis daar, ze pikken onze banen in, ons geld, onze vrouwen (hallo Patriarchaat, hij gaat nog altijd lekker hè?) terwijl ze precies dat doen: ze weigeren te zien dat wij exact dat hebben gedaan. We trokken ooit weg uit gebieden waar niet meer te leven viel, of gewoon, omdat we nieuwsgierig waren naar de rest van de wereld, omdat we ons vrij voelden om die keuze te maken. Er waren geen grenzen, we konden gaan en staan waar we wilden. En ook: we pikten land in, we maakten slaven, trokken voor 'die ander' wel keiharde grenzen. Kijk voor de gein nog een keer naar een continent als Afrika. Hoe denk dat die kaarsrechte grenzen tot stand zijn gekomen? Niet bepaald organisch.
Nederland. We leven en sterven grotendeels op gekoloniseerde zeebodem en hebben in al onze wijsheid besloten op precies die kwetsbare plek steden te bouwen en daar het merendeel van de bevolking te laten wonen. De economie gaat over lijken en we trappen er met open ogen in. Werkelijk, we hebben met ons zogenaamde boerenverstand (hadden we dat echt nog maar, en dan doel ik niet op de door de overheid en banken gesubsidieerde megastallenwijsheid) geen idee van de gevolgen. En maar grenzen optrekken. Dichttimmeren, angst voor het onbekende. Terwijl wij slechts onszelf hoeven te vrezen zijn. De witte, geprivilegieerde, rechtsconservatieve minkukel. Ik wens ons allen veel sterkte met zoveel domheid. Ik haal Schopenhauer nog maar een keer van stal: het ergste moet nog komen.
Gooi ik deze er ook nog even achteraan. Het voelt als het juiste moment. Killing Joke. The Death & Resurrection Show. Huppekee, de pit in.