Schorem
Eens in de zoveel tijd leer ik een schrale les: jongen, wacht nou eens niet te lang met scheren. Doe ik dat namelijk wel, dan ben ik de klos. Geen klosje garen, maar een klos rood aangelopen hoofd. Dat tere huidje van mij dat zo goed past bij mijn algeheel fragiele lichaams- dan wel geestestoestand. Het staat momenteel in vuur en vlam, om gek van te worden. Eigen schuld, dikke gloeiende hals. Want ik bleef die anti-hobby met scheermesjes maar uitstellen. En nee, goedbedoelde tips van grootmoeder en dergelijke helpen mij niet. Ik heb van alles geprobeerd, zonder blij resultaat. Zonder nu in Pinokkio te veranderen kan ik je met het hand op mijn zenuwenhart plechtig zweren dat zelfs amper twee minuten warm douchen mij al jeukbultjes opleveren. En dan daarna die eeuwig gekmakende jeukende huid die voelt alsof ie helemaal strak om mijn benigheden is gespannen. Een facelift, maar dan all over the place. Ja, zo voelt het, maar de rimpelige vellen hangen er gewoon bij. Zoals Radiohead al zong in het liedje Fake Plastic Trees: 'Gravity always wins'.
Dus nou, dan weet u dat ook allemaal weer. Ik heb regelmatig met mijzelf te doen, heus.