Slotje
Zo zit je met je bordje middageten op schoot naar het voetbal te kijken (ze spelen alweer erg slordig) en zo zit de buurman hier op de bank.
Arme man. Had zichzelf buitengesloten. Beetje in paniek. Hij vertelt dat hij vaker een beetje vergeetachtig is. Vaak omdat ie dan haast heeft of gewoon niet oplet. En nu dus dit. Hij wilde een mooi gordijn voor zijn deur hangen en trok uit een reflex zijn deur dicht.
Dus nou ja, dan doe je wat je kan om te helpen. Bellen met een noodnummer bijvoorbeeld. De situatie uitleggen. Hem geruststellen. Praatje maken. Gelukkig kwam de slotenmaker snel. Die hoefde niks te maken, dat was duidelijk. En hij deed precies wat we zelf ook al hadden geprobeerd met een oud bankpasje. Maar hem lukte het dus wel. Ervaringsdeskundige. Tien seconden, amper. Deurtje open. Hoera. Buurman als een kind zo blij, ik kreeg twee stevige knuffels en zowel mijn linker- als rechterhand werden geschud. En ja, ik ook blij. Alles net voordat ik zo zelf de deur achter mij dichttrek opgelost. Op naar mijn riedel in de bieb. Ook leuk.
Goed, nog even het laatste deel van de wedstrijd erbij, koppie thee voor de schrik en opwinding. Houdoe!