Smook
Er zijn hier specifieke geuren en geluiden. Er zit altijd wel ergens iemand te roken op een balkon, ongeacht het tijdstip. Die lucht komt naar binnen. Hoera. Ik ga dan overdreven hard hoesten. Niet dat het uitmaakt. En veel passief agressiever wordt het niet voor dit sneue mannetje.
Dan is er nog een populatie honden in de flat die graag van zich laat horen. En soms ook ruiken. Vandaag lag er voor de tweede keer in korte tijd een uitgeveegd kakspoor net voor de liftdeur beneden. Gelukkig ben ik een traploper. Met als voordeel dat je poep-voor-de-liftdeur kunt mijden. Als je oplet, want garantie is er nooit in het leven. Ik vermoed dat het de jonge hond is van twee deuren verderop. Die heeft nog wat te leren.
Een ander veelgehoord dingetje zijn de rookmelders. Elk huis heeft er twee – gek genoeg niet in de keuken. Maar wel in de aangrenzende woonkamer en net achter de voordeur. Je weet dat het etenstijd is als je ergens zo'n ding af hoort gaan. Ik weet niet wat mijn buren uitspoken in hun keuken, maar het is iets met rook. En dan is de cirkel ook weer rond. Rook is het thema, blijkbaar. Wist ik ook niet toen ik begon te typen.
Rook van een heel andere orde is het instorten en alles wat eraan vooraf ging van de Twin Towers destijds. Voor mij weer een actueel gebeuren, omdat ik een kinderboek lees waarin al die gezelligheid plaatsvindt. En dat gecombineerd met een verhaal dat zich meer in het heden afspeelt in Afghanistan. Dat biedt weer een andere kijk op het verleden, heden en toekomst. Tijdens het lezen van zo'n verhaal ga ik weer op zoek naar beelden. Pittig spul en het is alsof het gisteren was. Waarschijnlijk ook omdat de wereld verder niet enorm is veranderd, het is slechts een nog grotere puinhoop geworden.
Rook dus. En dan is er vuur. Dat vraagt om water. Maar in het water drijven lichamen van migranten die op zoek waren naar een beter leven. En tussendoor drijft het lichaam van een puissant rijke oliebol die voor een luttele twee ton met een duikbootje leuk naar het wrak van de Titanic ging kijken. Het zal wel gek zijn, maar daarmee heb ik geen medelijden. Ik heb mij enorm geërgerd aan hoe dat incident – want dat is het – dagenlang voorpaginanieuws was. Mensen die van gekkigheid niet weten wat ze met hun geld moeten doen en dan op die manier verongelukken. Jammer voor ze. Zet dat weg tegen de mensen die de wanhoop nabij zijn, zonder nog een cent te makken, die willens en wetens de toegang wordt ontzegd en dus de dood ingejaagd.
Grenzen. Met grenzeloos leed tot gevolg. Kom er nog maar een keer in M.I.A. met je alleszeggende Borders.