Solstitium
Hallo, ben ik daar nog? Ja, verdraaid. Daar ben ik. Het viel even stil hier. Geen ramp, u kunt ook prima zonder deze echolalie. Gelukkig maar.
Net voordat Geertje van pure blijdschap joelde schreef ik mijn bange vermoedens al op. Natuurlijk was het een inkoppertje. En toch, Nederland heeft gedaan waar het goed in is, rechtsdenken – een verleden van collaborateurs en rechtse sympathieën is ons tenslotte niet vreemd. Hoe anders zouden we ooit in staat zijn geweest allerlei andere volken tot slaaf te maken en gebieden bloedig en voor eigen gewin te veroveren. En hoe lullig ook, die meeuw in dat logo van de eenmanslidpartij blijft een rare keuze, met in gedachten de meeuw van de NSB en Jeugdstorm. Tja. Ongelukkige keuzes. We maken ze massaal en ook nu dus. Nederland verzuipt in zijn eigen angstbeelden. Sterkte.
Lamgeslagen trok ik de vrijdag na die donkere woensdag naar Berlijn. 's Avonds een optreden (wat ontzettend fijn was!) en de dag daarna nog even de toerist spelen. Want ook al was het niet mijn eerste keer in die stad waar je met geen mogelijkheid echt het gevoel dat het oproept kan beschrijven, er zijn gewoon plekken die ik altijd weer opnieuw wil ervaren. De Brandenburger Tor en omgeving bijvoorbeeld, waar ik in een vredesdemonstratie terechtkwam. Vond ik niet erg en wel enigszins kalmerend. Daarna nog een wandeling lang de kunstwerken op de overblijfselen van De Muur, de East Side Gallery.
Inmiddels was de flinke verkoudheid die ik tot die middag nog redelijk had weten te onderdrukken (dank je wel adrenaline!) niet meer te negeren. Met wat avondeten en Duits voetbal – een rechtstreekse link naar mijn jeugd: zaterdagavond om zes uur stipt zat mijn vader er klaar voor – daalde ik langzaam maar zeker af in een krochtige koorts. Over de reis naar huis kan ik ook nog een een klein boekwerk schrijven, maar dat zal ik u besparen.
Ach, we zijn ook alweer weken verder. Werk en allerlei andere zaken die mij hebben opgeslokt. En dat is niet per se vervelend. De afleiding is nog altijd welkom van wat een ingewikkeld jaar is geweest.
Later deze week volgt nog een nieuwsbrief gewijd aan een korte terugblik op alle muzikale heruitvindingen, optredens en alles wat nog het stempel 'mooie plannen' heeft. Dat zal ik vast ook hier delen.
Mocht ik u toch niet meer in deze hoedanigheid treffen dan wens ik u allemaal alvast een goede en veilige jaarwisseling en voor straks een onstuimige maar onmiskenbaar prettige kerst. Opdat we niet al te ver afdrijven. Ofwel, kom er maar in Cranes. Adrift.