Steenslag
de tijd is bepaald de pas gemeten de stap gezet
geef mij geen thuis waar de onrust tiert geef mij geen troost waar de donder raast geef mij geen ijzer geen handen om te breken
de torens slaan asynchroon hun gebedsstaf stampend dampend stof ademt in en uit devoot gewezen platen slaan briesend op hol
“Vrees de goden, vrees de toorn! Vrees geboden, weersta de storm!”
de duivel komt in al haar gedaanten verleidelijke gruwel diamanten ogen rood als druppels bloed fluwelen lippen likken vuur
hier zal ik zijn met mijn reisgenoten hier zal ik sterven, van god en alles alleen.