Typische A
Er gebeuren hier allemaal dingen die nooit, of in ieder geval voor zover ik weet, zo zijn gebeurd. Bijvoorbeeld de traditionele groepswandeling – zomaar ineens voor de lunch. Gekkenhuis. Of dat we in de avond echt allemaal met een spelletje bezig zijn. Niet allemaal hetzelfde spel, maar dan nog. Maf. Nog zoiets: de boodschappen die nauwelijks een tweede bestelronde nodig hebben. Een aanstaand tafeltennis- en tafelvoetbaltoernooi. En misschien zelfs een klaverjastoernooi. Hallo, kan het heel even normaal? Fijn. Niet te doen dit. Alles wijkt maar af. Nou alles. De zooi is als vanouds net als de denkbeeldige taakverdeling van vaatwasinruimer tot toetjeshaler, broodinkoper, fotograaf, theezetter, afruimer, tafeldekker; daar zit een redelijk voorspelbaar patroon in. Gelukkig maar.
Nog meer gelukkigheid. Twee broers die elkaar na bijna twee jaar weer eens zien. Allebei de jongste niet meer. Ze vieren de verjaardag van de een bij elkaar. Ofwel, mijn vader tikte de 76 aan en vierde dat uiteindelijk met zijn broer van 90 in Arnhem. Een mooi cadeau en goed geregeld. Dan kun je er weer even tegenaan. Of zoals hun moeder zou zeggen: 'hoe is het in jezusnaam mogelijk!'
Over die kruisbestuiver gesproken. Laat ik net heel de dag met You Trip Me Up van The Jesus and Mary Chain in mijn hoofd zitten. Komt natuurlijk ook door de mariakaakjes hier. Ik noem ze bij voorkeur Jezus en Maria-kaakjes. Dan is een kruimelig liedje nooit ver weg.