Uitgeleend

Elke dag schrijf ik epistels en stukken over van alles en nog heel wat meer. Rake opmerkingen, scherpe observeringen, niet te missen oneliners, hilarische teksten doorspekt met ernst, veel ernst en humor. Dat is wat ik echt doe. In mijn hoofd. Ik kom er nauwelijks aan toe om al die flarden te ordenen, laat staan ze te transponeren naar dit medium. Niet dat het erg is. U leeft ook gewoon uw leven en dat is niet veel beter of slechter af zonder mijn gepruttel in de marge. Geldt ook voor mij en mijn kleine leven. Deze letters, deze woorden en zinnen, ze bestaan bij de gratie van tikkende vingers. En als ik ze niet typ dan doet iemand anders dat wel, zeer waarschijnlijk nog beter, gevatter, creatiever. Oké, strikt genomen zijn dat dan andermens woorden, niet die van mij. Die van mij staan hier en die zijn goed zoals ze zijn. Het woord 'beter' in deze context riekt naar kapitalisme en u weet als geen ander dat ik daar nogal een bloedhekel aan heb.

Eigenlijk zijn alle woorden in onze taal leenwoorden. Ze bestaan al en we lenen ze van elkaar (maar wie is uiteindelijk de eigenaar? Wie bezit de woorden?). Heel soms maak ik er een nieuwe samenstelling van (zoals hier net boven: andermens). En die nieuwe woorden voeg ik toe aan al de woorden die ik heb geleend. Geen enkel woord is echt origineel, slechts een combinatie van letters die we blijkbaar eindeloos kunnen husselen. Best geinig.

Leenwoorden. Het zijn rare dingen. Alsof we ze ooit terug zullen geven. Hallo Engels, hoi Duits, dag Frans, gegroet Latijns – ik weet dat het een beetje lang heeft geduurd, maar hier zijn jullie woorden terug. Ja joh, die had ik geleend. Wist je niet eens meer? Kun je nagaan. Maar toch, ze zijn van jullie en omdat ik ga verhuizen leek het mij goed eerst even schoon schip, of beter: woonboot, te maken. Scheelt toch weer een doos of wat van twee hoog naar drie hoog slepen. Daarom. En geen zorgen, ook zonder woorden zal ik van mij laten horen.

Zo is het hier dus ook. Als ik niet schrijf, dan ben ik er gewoon nog steeds. Als ik je niet mail, fax, telegrafeer, of via een andere berichtendienst iets stuur, dan ben ik er nog steeds. Grote kans ook dat ik dan precies op dat moment aan je denk.

Nou ja. Leenwoorden. Bruikwoorden is toch een betere ladingdekker, vind ik.

Grappig ook weer. Van alles wat ik dacht te gaan schrijven was dit niet wat ik had verwacht trouwens. Dat heb ik al vaker geroepen. Dat het gewoon komt zoals het komt. Enorm zen ook.

Straks, nee: morgen als we de sleutel hebben van onze nieuwe (wat is nieuw: 1980 daaromtrent) woning, dan staan er bomen voor onze deur. Die staan er nu al, maar daar heb ik op dit moment nog niet zo heel veel aan, helaas. Nog even en ik kan er bijna eentje aanraken vanaf ons balkon. Ja, het is aan de straatkant en die straat met al zijn stinkmensen zal ik ongetwijfeld gaan vervloeken. Maar zolang die boom er staat kan ik mij verschuilen en de illusie van een groene omgeving koesteren. Dan ben ik een bladluis, een wants, een mier of een een vogel. Een specht, een merel of een mus. Een roodborstje misschien. Ik ben het blad en de stam, de takken en de nerven, de wortels die onder het asfalt door in contact staan met de andere bomen in de omgeving. Die op hun beurt weer in contact staan en zo verder de stad uit, de bossen in tot aan de boomgrens op de hoogste berg met uitzicht of gehuld in koude nevels. Dan kan ik de wolken aanraken en de zon mij laten verblinden. Met vlekken voor mijn ogen ga ik dan op zoek naar de koelte van de maan en ik zal gaan liggen en eindelijk alle sterrenstelsels ontdekken en beseffen, nog maar weer eens beseffen, dat alles niets is en niets alles. Eindelijk rust. De zee zal komen en het zand zal zich om mij heen vouwen, mij meenemen naar wat dan boven is of onder. Het maakt allemaal niet uit.

Niet heel toevallig dat ik het nu de hoogste tijd vind voor I'm A Tree. Eén van de nummers die we tijdens de live stream van 44 Next Door speelden. Er zullen de komende weken nog een paar nummers online worden gezet. Met grote dank aan de partner in crime die de boel opnieuw mixte en weer terug onder het beeld zette. Het is me er eentje.

'I'm A Tree' – MANKES live at 44NextDoor – 2022 from MANKES on Vimeo.

#waanvandedag