Uitverkoop
Ik zit nog altijd in een vreemde knoop. Enerzijds de uitwerking van het tripje naar Engeland en anderzijds het krampachtig vasthouden van die bubbel die allang doorgeprikt is. Het vooruitzicht is een weekend Berlijn over twee weken. Vooruit, ook niet erg.
Werk is hectisch, rommelig en collega's vallen soms om. Veel veranderingen en personeelsverloop in een heel korte tijd. De rek lijkt er een beetje uit te zijn en ondertussen maken we er het beste van. Iemand die denkt dat de bibliotheekwereld een kabbelend beekje is, heeft het al heel lang mis. Niet alleen in Almere verandert de rol van de bieb in een maatschappelijk breed georiënteerde organisatie. Landelijk is het al langer aan de gang, in de ene regio wat meer of langer dan in de andere. En begrijp me goed, het is oké. Fijn ook dat de bibliotheek eindelijk weer wordt erkend als belangrijk instituut. Nu de buurthuizen nog. En heel veel meer. Dingen veranderen, dat is een gegeven. Altijd en overal. Ik loop nog veel te kort in het biebleven mee om te kunnen zeggen of 'het vroeger beter was'. Daarbij, ooit wordt ook vandaag vroeger en is vandaag dan beter dan wanneer ik ooit – Godelieke verhoede! – roep dat vroeger alles beter was? Precies. Niemand die het weet. Je kunt er ook niks mee. Feit is dat het nu flink wat vraagt, zo'n overgang. Net als elke andere overgang. Of het nu hormonaal is of een spoorweg.
Ik heb een spookaccount op facefuk. En op andere door mij vervloekte media liggen nog wat van mijn overblijfselen, skeletten uit het verleden. Daar kijk ik ook nooit meer, maar dat gezichtenboekgedrocht gebruikte ik heel af en toe nog wel. Daarmee kon ik dingen op de MANKES- en Cradle FC-pagina plaatsen. Om daarna als de sodemieter weer uit te loggen.
Ik plaatste op facecrook van de week een hele oude live video van CFC (medio 2009? gefilmd door mijn goede vriend Ian). Leek me leuk, sympathiek en gewoon: weer een beetje leven daar. Vandaag was ik ineens nieuwsgierig of het ding door het algoritme is gekomen en aan mensen is getoond. Nee dus. Niks. Er schijnt volgens het immer opgewonden rode meldingsstipje activiteit te zijn, maar ik denk dat het is verzonnen. Pure verleiding, zodat ik toch ga kijken. Dat is waar de hele Big Tech sowieso een talent voor heeft.
En, voor ik überhaupt een kijkje kon gaan nemen, moest ik vanwege de nieuwe (en meer dan prima) Europese regels expliciet nog een keer akkoord gaan met de verkoop van mijn ziel aan de duivelse Mark Zuckerberg. Ik heb, met steken in mijn hoofd en hart, doorgeklikt. Hier pik, al mijn data. Verkoop het, verkwansel het, misbruik het en voer er je algoritmes maar mee. Gebruik energie die gelijk is aan hele steden en draag bij aan de niet te stuiten opwarming. Doe je ding. Maar ik ben klaar met je, definitief. Op akkoord geklikt (de verleiding om het witte konijn te volgen was nog één keer te groot) en weer weg. Huilend in een hoekje? Welnee. Dikke doei en een vinger toe.
Gelukkig zijn er uitstekende alternatieven voor een dubieus sociaal online leven. Zoals Mastodon. Daar ook de video met het grootste gemak neergegooid en daarmee ook mijn zoveelste duit in het digitale zakje met dito opwarming op mijn geweten. Maar dan wel een zuiver geweten. Niemand wordt iets verkocht, geen zwendel, geen leugens. Mijn enige zonde is ijdelheid. Een video delen en er hier over pochen. Verleiden.
Dus. Mocht je de video van I Is They Is met een weergaloze Nilo, een bikkelende Bertje, een hakkende Henk en een ietwat langharig monster willen zien; een heuse bootleg, een keiharde throw back – een teletijdmachine van heb ik jou daar? Dan kun je gewoon klikken op het linkje. Heb jij ook een leuke zaterdag.