Wander
Wanneer je onderaan een email je naam tot zeker drie keer toe niet goed typt, wat zegt dat dan? Helemaal niks waarschijnlijk. Behalve kromme vingers en een brein dat nog niet helemaal terug op aarde is. Misschien. Jawel, het is tijd voor een bijpraatje in deze babbelbox.
Afgelopen week de eerste van twee weken vakantie doorgebracht in min of meer het noorden van Engeland. Voor het lekkere weer hoefde je er niet te zijn. Een graad of 14, regen en wind. Herfst eigenlijk. Maar wat gaf het. Ik zat vooral binnen. In de studio of in het aangrenzende huis. En ja, twee optredens stonden ook op de agenda. Eentje in Liverpool en eentje in Darwen; een thuiswedstrijd. Want ik woonde een week op de door mij geliefde heuvel van Darwen.
De boot op zondagavond, arriveren op maandagochtend, redelijk rap de studio in en dan aan het eind van de middag de basis van de eerste drie nummers klaar. Dat is een lekker begin. De twee dagen daarna volgde de rest met toevoeging van Tamsin's stem (VICE VERA) en wat gitaarmagie van Steven (eigenaar van de studio, technicus van dienst, oudgediende en gitarist bij talloze bands en destijds mijn bondgenoot in de tweede line up van jd meatyard). Niet dat je met al die extra informatie echt veel kan, maar het geeft wellicht een beeld. We kennen elkaar in ieder geval al een tijdje. Dat maakt samenwerken toch wat makkelijker.
Donderdag stond in het teken van voorbereiding op het optreden 's avonds. Aangezien onze lieftallige JD (John) alle vertrouwen heeft in de podiumdoodswens van Steven en mij, leek een repetitie hem totaal overbodig. Ofwel, John zouden we 's avonds pas zien, kort voor het optreden. Steven en ik probeerden enige chocola te maken van de wankele setlist door wat nummers door te spelen, in de wetenschap dat alles die avond zomaar anders kon zijn. De lol en tegelijk het harde werken van spelen met JD zit in de totale onvoorspelbaarheid. Anderhalve maat in een nummer kan hij zomaar stoppen omdat hem een anekdote te binnen schiet die echt moet worden gedeeld. En even plotseling als het nummer wordt onderbroken, net zo onaangekondigd gaan we dan weer verder. Steven en ondergetekende kijken elkaar dan maar glimlachend aan en hupsen ogenschijnlijk nonchalant mee. En zo ging het nog een tandje extra ook zondagavond, het tweede optreden die week.
Wat mijn solo-optredens betreft ben ik ook best tevreden. Mag je dat over jezelf zo zeggen? Ja, dat mag, Mart! Jemig man. Goede respons, mensen die willen ervaren en luisteren, bereid zijn zich te laten verrassen door mogelijk ongemak, troost of gekte. Kies maar wat. En ook op zondag: de opname afgerond in de ochtend en in de middag een lieve lunch met vrienden.
Tel hier de ongekende gastvrijheid van de Darwense heuvelbewoners bij op en je snapt dat ik nu thuis, ondanks alle waanzin, weer een dag of wat kan teren op de adrenaline. Gelukkig nog een paar dagen vrij. Bijkomen en tegelijk de opties afwegen om het mini-album om te toveren in iets tastbaars. Een kleine oplage cd's en cassettes bijvoorbeeld. Misschien moet ik er tegen die tijd weer eens een good old nieuwsbrief tegenaan gooien. Ofwel: u wordt op de hoogte gehouden, heus.
Het laatste nummer dat we zondag met jd meatyard speelden, was een cover: Pablo Picasso. Beeld en schets.