Hou je schop
Het lot van de uitzendeling zit vol tragiek. Wanneer de biebdeuren (alweer) sluiten houden de inkomsten op. Dan is er gelukkig nog de boekhandel die de kerstgekte vanuit een gesloten inrichting zo goed en zo kwaad als het gaat verdeelt. In gewoon Nederlands betekent dat: teringveel bestellingen en die dan als een gek rondbrengen. Op zich natuurlijk heel mooi dat er veel boeken cadeau worden gedaan. Maar streep de hele administratieve bende en de inpak- en bezorguren weg tegen de boekenprijs en het is een druppel op een muterende plaat.
Toch is dit geen klaagzang. Vandaag fietste ik met plezier van klant naar klant. De mensen zijn best blij als je ze hun pakje overhandigt. En ik heb zomaar wat bonuskilometers in de tere beentjes. Want iedereen weet: een goede conditie is het halve werk. Mopperen is er nu dus heel even niet bij. Tel daarbij op dat het leven als uitzendkracht altijd vol verrassingen zit. Luister daarom niet raar op wanneer ik je straks bel met de uitslag van de test. Speel ik ineens voor GGD'er. Lachen toch.
Edoch, niets is zeker. Daarom speur ik ondertussen ook naar eventuele overheidssteun. Ondanks dat elke vezel in mij daar uitermate afkerig op reageert. Ik probeer de interne goegemeente te sussen met de gedachte dat het zo'n vaart niet zal lopen en dat het echt heus alleen maar voor de zekerheid is. En ook om mijn behulpzame bibliotheekcollega over een paar weken te kunnen zeggen dat ik zijn raad heb opgevolgd. Sociale flexwerker als ik ben.
Neemt allemaal niet weg dat ik niet begrijp dat een wijnhandelaar (sponsor van comazuipende kommaneukers), een slager (handelaar in stukken dood dier), een bloemist (handelaar in stervende stelen) en een chocolaterie (spelend onder één hoedje met de tandarts en diëtist) als essentieel door het leven gaan, terwijl boeken over het algemeen de horizon verbreden en het leven nog van enige betekenis kunnen voorzien.
Betekenis en verhalen zijn de toverwoorden. Zoals tijdens het wandelrondje door het park en de ongekende waarde daarvan. Sinds lange tijd weer eens samen, hand in hand en hier en daar stoeiend. Ondertussen filosoferend over de tijd tussen het daar en hier, gelezen boeken en artikelen waarbij we en passant onze passerende medemens bespreken en er het onze van vinden. Daarom, het kan altijd erger toch, Arthur?