Oh well, Orwell
De komende dagen mag ik mij als heuse local gedragen in Melhus. Een kast van een huis dat ons zomaar door vrienden wordt geleend. Dat wordt verdwalen, wedden? Van een eenkamerappartement in Amsterdam, naar een Noors vrijstaand huis met zo ongeveer honderd kamers. Oké, iets minder, maar toch. Ik hoop maar niet dat het teveel went.
Over kamers gesproken: van de week had ik het over Malmö. In het hotel daar zaten we, geen grap, in Room 101. De laatopdeavond-receptionist keek mij verward en licht geërgerd aan toen ik daar onheilspellende geluiden bij maakte. Nou, dan is het simpel. Niet lachen om mijn bijdehante geloei, dan ook geen fijne beoordeling op het tergend trieste internet. Nee hoor, het werd heus een krappe voldoende. Met reden ook. Maar dat doet er verder niet toe.
Morgen een dagje reisvrij en dan een mooie reeks optredens in Trondheim en omgeving. Hebben we er zin an? Dacht het wel!