Smelt
De opdracht van mijn collega was om dit weekend niet te smelten. Ik denk dat die taak wel uitvoerbaar is. Want ja, het is warm en mijn hobby is het ook niet, maar het kan heel veel erger. Ongetwijfeld krijgen we daar met z'n allen in dit stronteigenwijze fossiel gesubsidieerde landje nog een terechte tik voor op onze neus, maar vermoedelijk dit weekend nog even niet. En troostrijk als ik ben: ooit zal alles hoe dan ook smelten. Maken wij niet meer mee, maar de generaties na ons kunnen hun lol op met onze leefwijze en inspiratieloos opgehaalde schoudertjes.
Overigens was dit niet echt het punt dat ik wilde maken. Ik ben gewoon begonnen met typen omdat het heel goed combineert met het drogen van nagellak – die is trouwens best stroperig van deze temperatuur. Ik heb aardig staan beunen om dat spul er weer een beetje fatsoenlijk op te krijgen. Straks nog even in de make-up en dan ben ik klaar voor vanavond. Dan mag ik mij in Zevenaar laten zien en horen. Mocht je echt enorm zin hebben in een avond vol muziek, dan ben je meer dan welkom in Muziekcafé de Lantaern. Na het ploeteren door de werkzaamheden van NS, zal ik de avond om half negen openen. Na mij een zondvloed van twee bands. Ofwel, eerst zaai ik dood en verderf en daarna mogen de blije muzikanten de mensheid weer reanimeren. Gaat ze vast lukken.
Niet smelten. So far so good. En om de goden te verzoeken: Melt. Siouxsie and the Banshees.