Toeter
De bouwplaats hier op de hoek maakt inmiddels geluiden die mij doen denken aan Blakermat, het nummer van ondergetekende waarin flink wat havengetoeter te horen lijkt. Lijkt ja, want de beelden doen het dan wel als zodanig voorkomen, in werkelijkheid is het een mondharmonica die ik stevig onder handen heb genomen. Mocht je nieuwsgierig zijn of een geheugensteuntje waarderen, ik gooi de link er zo meteen achteraan. Dan weet je nu alvast met welk muziekje ik de boel hier straks afsluit. Hebben we die spanning ook maar weer gehad.
Het Algemene Beschouwspel zit erop. Zijn we echt iets wijzer geworden? Mwah. Hier en daar lijkt Ruttepetut zomaar wat water bij de champagne te willen doen en begint ie joviaal ineens te bubbelen dat hij desnoods in de oppositie wil gaan zitten. Ik hoorde hem zelfs iets roepen over Groen Rechts. Dat is gek, want dat lijkt mij onverenigbaar. Ik ben ook benieuwd wat zijn achterban van al dit gedraai en gekonkel vindt. Hoewel, hoe de wind waait, waait de brallerige economie met de bijkomende belastingvoordeeltjes, bonussen en overige zakkenvullerij voor de Vrindjes Van Dagobert. Die gasten weten zich uit elke netelige situatie te lullen en slaan er hun egocentrische slag mee. Op zich ook knap. Al zou ik liever zien dat ze dat talent niet in zouden zetten voor het verrijken van hun Dikke Ik.
Ik heb overwogen om vandaag weer wat tegen jullie aan te praten, dus bij wijze van pottige kast, nee podcast. Radio. Dinges. Maar ik had even geen trek in het aansluiten van een microfoon, het openen van een zoveelste schermpje, een programmaatje en bedenken wat ik dan zou gaan zeggen. Op zich hoeft dat laatste ook niet. Ik praat gewoon. Net zoals ik nu typ. Geen verrassing. Toch wil ik proberen het iets constructiever te doen. Dat het niet een gesproken versie is van wat ik nu doe, maar een heel klein toefje anders. Toefje is trouwens een stom woord. Dat wilde ik eigenlijk niet gebruiken, maar ja, het stond er toch ineens. En ik vond het sneu om het te wissen. Vandaar.
Oké dan. Zoals beloofd, tijd om wat kunstigheid de ether in te slingeren. Blakermat. The Weak And The Strong. Uit 2015 alweer. Het tot nu toe enige Nederlandstalige muziekwerkje uit mijn koker. Koelbloedig ondersteund door een puike video van de hand van de partner in crime. Ruim zeven minuten geestverruiming. Hopsa.