Weeromstuit
Yo, tijd voor nog maar eens wat gepraat over het weer. Ja, echt. Tot vanmiddag reden we met grote regelmaat door de sneeuwbuien, hagel en regen. Tot we ineens het licht zagen. Dat was even geleden. De zon. Mooie wolkjes erbij. Fijn hoor. De temperatuur zagen we van -2 naar +8 oplopen. Oké, ik overdrijf. Niet binnen een dag, maar binnen twee dagen.
Erg schokkend is het allemaal niet hè, dit gekeuvel? Nou, ik zeg je, als je erbij was geweest tijdens onze rit vanuit Noorwegen naar Zweden, dan had je wel anders gepiept. Fukindehemel, echt, het was een schitterende tocht. Letterlijk ook, door alle sneeuw. Het was soms met de oogjes knijpen, zo fel. Maar ook omdat het gewoon zo mooi was allemaal. Houd het dan maar eens droog. Dus ook hier raak ik voorlopig niet over uitgepraat, sorry lieverds.
We hadden mazzel dat de weg goed begaanbaar was; op sommige plekken was het enigszins tricky, maar nooit echt. Inmiddels wist ik dankzij Jens Ove, onze vriend en toeverlaat, wel dat we op zomerbanden reden (net als de inNoorlingen sinds 1 mei), maar met een meer dan goed profiel. Dat was een prettige gedachte.
Over prettig denken gesproken: de drie optredens zaterdag en zondag. Meer dan fijn om aan terug te denken. Wil je daar meer over lezen en zien, check dan even keihard de gelukzaligheid op het feestende boek.
Na een rit van een kleine zes uur was het goed overnachten in het Zweedse Los, precies in het midden van het land. Vandaag reden we door naar Skallerud, opnieuw zo'n zes uur, ook in Zweden, naar de plek waar we bijna twee jaar terug ook een overnachting hadden en waar we per se naar terug wilden. Een prachtplek. Stil, groen, een meer met aan de rand op een heuvel een kleine houten kerk met oude begraafplaats: ja, de romanticus in mij barst uit z'n voegen. En dat allemaal op amper honderd meter hiervandaan. Oh, en een kamer met een balkonterras, joh, ik word gek.
Omdat we nogal hongerig keken, bood de gastheer ons aan hier mee te eten en daarna kregen we koffie en thee. Vervolgens een spelletje met nog meer thee en nu met fris gedouchte koppies chillonnn op de kamer. Het ontbijt morgen belooft ook weer een hoop lekkers. Overdag kunnen we rustig aan doen richting de haven van Gotenburg. De ritten van ongeveer zes uur tijdens deze twee weken hebben we nu echt gehad.
Morgenavond om deze tijd zitten we op de boot. Tenminste, als we onderweg niet worden aangevallen door een lynx, adder, ringslang of vos. Of een eland die spontaan gebruik maakt van het recht van overpad. Al met al handig om even rekening te houden met die speelse rakkertjes. Overigens hadden we gisteren zomaar een beer kunnen zien. Leuk hoor, maar ik sla net zo lief over. Des te leuker waren de kraanvogels, reeën, fazanten, roofvogels en zelfs twee lynxen die we veilig vanuit ons blikken gevaar, bergje op-bergje af, spotten.
Nou, tot zover weer deze aflevering van Natuur terwijl u Slaapt. Ik meld mij waarschijnlijk pas weer over een dag of wat.