Bordspel
Ik was ineens enorm geïnspireerd. Waardoor wist ik niet, maar het stroomde, bruiste, vloeide. De energie was niet te stoppen. Gelukkig niet, zeg. Er moest worden gecreëerd!
Ik wilde bouwen. Zagen, hakken, lijmen, spijkeren, schroeven, schaven en schuren. Ik hunkerde naar de geur van vers schaafsel, rondvliegende snippers en splinters in mijn grove werkklauwen. Niks handschoenen, niks veiligheidsbril, niks bescherming; met m'n blote poten, zwetende kop en rochelende hoest zou ik klussen klaren waar je U tegen zegt. Ja, met een hoofdletter, godeliekesverdomme!
Het enige wat ik zo snel mogelijk nodig had was materiaal. Bomen, takken, onbewerkt of toch bewerkt, vervuild, schoon. Het maakte niet uit, ik zou tenslotte alles naar mijn hand zetten. Scheppen, maken, produceren, whatever. Noem het maar wat. Op zoek dus, op zoek naar dat spul en vlug een beetje. Maar waar...? Wacht!
Ja, ik had bij de ingang van het park hier verderop een geel opvallend bord gezien, een aanwijzing. Het moest daar voor het oprapen liggen, kon niet anders. Daar moest ik heen, kom mee!
Ha! Kijk, zie je wel, ik wist het! Het stond er duidelijk: “hout 1,5 meter afstand”.