Knalfuif
Sterren vallen vanuit een bepaald perspectief nooit ver van de oerknal. Als er al een oerknal was natuurlijk. Ondanks dat ik, voor zover mijn brakke verstand dat toelaat, best waarde wil hechten aan wat allerlei slimme geesten aan theorieën hebben bedacht over het ontstaan der allesomvattenheid, kan het zomaar zijn dat er nooit een knal is geweest. Om dan even aan te nemen dat nooit en ooit iets met tijd van doen hebben. Zou het veel herrie hebben gemaakt, die knal? Of bestaat geluid pas in een een ruimte? Hoewel het in de ruimte erg stil schijnt te zijn.
Overigens niet in de ruimte die we stad noemen en al helemaal niet de ruimte die we appartementencomplex hebben gedoopt. Binnenkort vangt hier de zoveelste snaartheorie aan. Wat een eufemisme is voor teringherrie. Jawel, er is weer iemand vertrokken hier schuin boven ons, dus dat wordt ongetwijfeld de derde riedel in een half jaar van nieuwe keuken, nieuwe badkamer, tegels eruit en muurtje erin. Hakken, boren, zagen, timmeren. Gelukkig zijn we binnenkort een weekje elders. Dat scheelt toch alweer iets. Neem anders maar een slokje borrel.
Vandaag stond in het teken van veel geklooi met diverse websites, tutorials lezen, linux-gereutel, een oude laptop uit elkaar halen, weer in elkaar zetten, reanimeren en dan toch maar besluiten dat het ding is overleden. Plus nog wat ander enorm interessant gedigitaliseerd fluitenkruid. Je had erbij moeten zijn. Het zijn altijd weer tijdslurpende klusjes, maar je wilt toch goed voor de online dag komen. Overigens was het niet alleen wat doe-het-zelf-gekeuvel, ook heus betaald gepruts viel mij ten deel. Bofkont die ik ben.
Voor nu is het dan wel weer even genoeg met het getuur naar een beeldscherm en wens ik u en mijzelf een lachende maan, stilletjes tokkelend op de snaren die gezellig meebewegen. Tot het in Keulen dondert.