Sterren vallen vanuit een bepaald perspectief nooit ver van de oerknal. Als er al een oerknal was natuurlijk. Ondanks dat ik, voor zover mijn brakke verstand dat toelaat, best waarde wil hechten aan wat allerlei slimme geesten aan theorieën hebben bedacht over het ontstaan der allesomvattenheid, kan het zomaar zijn dat er nooit een knal is geweest. Om dan even aan te nemen dat nooit en ooit iets met tijd van doen hebben. Zou het veel herrie hebben gemaakt, die knal? Of bestaat geluid pas in een een ruimte? Hoewel het in de ruimte erg stil schijnt te zijn.

Overigens niet in de ruimte die we stad noemen en al helemaal niet de ruimte die we appartementencomplex hebben gedoopt. Binnenkort vangt hier de zoveelste snaartheorie aan. Wat een eufemisme is voor teringherrie. Jawel, er is weer iemand vertrokken hier schuin boven ons, dus dat wordt ongetwijfeld de derde riedel in een half jaar van nieuwe keuken, nieuwe badkamer, tegels eruit en muurtje erin. Hakken, boren, zagen, timmeren. Gelukkig zijn we binnenkort een weekje elders. Dat scheelt toch alweer iets. Neem anders maar een slokje borrel.

Vandaag stond in het teken van veel geklooi met diverse websites, tutorials lezen, linux-gereutel, een oude laptop uit elkaar halen, weer in elkaar zetten, reanimeren en dan toch maar besluiten dat het ding is overleden. Plus nog wat ander enorm interessant gedigitaliseerd fluitenkruid. Je had erbij moeten zijn. Het zijn altijd weer tijdslurpende klusjes, maar je wilt toch goed voor de online dag komen. Overigens was het niet alleen wat doe-het-zelf-gekeuvel, ook heus betaald gepruts viel mij ten deel. Bofkont die ik ben.

Voor nu is het dan wel weer even genoeg met het getuur naar een beeldscherm en wens ik u en mijzelf een lachende maan, stilletjes tokkelend op de snaren die gezellig meebewegen. Tot het in Keulen dondert.

#waanvandedag #oerknal #linux #website #100DaysToOffload

Ik wil natuurlijk niet teveel teleurstellen, maar ik deel het toch maar even: feestjes hoeven voor mij meestal niet zo. Daarom had ik het vandaag een beetje zwaar.

Normaal wordt dat hele Oranjegebeuren pas ergens in Watergraafsmeer voelbaar. Dan kiezen we daar vrijwillig voor. Lopen we een rondje langs alles wat ze daar als oude meuk zien, maar voor een beetje bewoner in onze wijk zowat goud waard is. Doorgaans is het hier een stille boel met kleedjes en rommel. Behalve op de reguliere dagen, maar dat is gewoon de norm alhier. Je flikkert alles wat je niet nodig hebt op straat, ergens in de betrekkelijke omgeving van een vuilcontainer. Dan is er altijd wel iemand die er alsnog iets mee kan, of helemaal niet. Dan is het hopen op een bezoekje van de ontgoochelde straatvegers.

Het was dus vanochtend even schrikken toen er vanaf een uur of elf ineens vanuit onze geliefde binnentuin een heel yuppenfeest losbarstte. Wat een kabaal! Stond wit en volgevreten Nederland (gentrificatie, u weet wel) vanaf een balkon te gillen en roepen. Soms leek het op zingen compleet met een slecht getrompetterd (speel het dan gewoon niet! ja, jij met je droeftoeter) Wilhelmus, balkonbingo, volksgeblèr onder het mom van karaoke en om het leuk af te sluiten een heuse dj met snijdend harde house. Wat een hel – het woordje zit tenslotte niet voor niets verstopt in het volksriedeltje.

Gelukkig hebben wij wèl iets nuttigs met ons troebele leven gedaan. De gordijnen dicht, spot aan, videocamera erbij en huppekee, de beelden voor een verse MANKES-video geschoten. Daarna een korte wandeling, even dreinen langs de waterkant, weer thuis een begin gemaakt met onze vijfdaagse programmeercursus en tussendoor een beetje aan een eventuele nieuwe website rommelen voor hetzelfde muzikale project; onze eigen republiek. Je moet toch wat op zo'n woningsdag.

#koningsdag #woningsdag #website #muziek #video #waanvandedag #republiek