Hatsjikidee, zo zitten we ineens in een jaar dat ooit als een soort futuristische mijlpaal werd gezien. Door mij dan in ieder geval. 2020 klonk altijd als iets onbereikbaars, ergens heel ver weg in een galaxy far far away. Maar nee, het is gewoon nu en hier. Hoewel het natuurlijk ook maar een bedenksel is, want op een aardbol die al miljarden jaren haar rondjes draait, is het toch best een maf fenomeen, die jaarvertelling. Zeker als je bedenkt dat wij mensjes er nog maar net zichtbaar zijn op de tijdlijn van Moeder Aarde.

Al met al ben ik tevreden dat de 1 weer in de maand is. Alle decemberfeesten zitten erop en dat was ook best leuk, maar desondanks ben ik liever weer gewoon mezelf en hang ik mijn baard gezellig aan de treurwilgen, zet de Zalando-rendieren op stal en gaat de arretjescakeslee achter slot en grendel. Met de groeten van Sint en zijn vrienden.

Over verrassende wendingen niets dan goeds. Zo stond ik vanmiddag dochterlief zomaar ineens op te wachten op Muiderpoort. Die wilde haar kerstvakantie niet voorbij laten gaan zonder een bezoekje aan het Amsterdamse. Het was erg gezellig, thee, oliebollen, huiswerk, avondeten, chocolade, en ook nog verhitte potjes Ligretto, waarvan zij er toch maar mooi eentje wist te winnen in een spannend drieluik. Ik doe altijd mee voor veganistische spek en bonenschotelantenne, want de vrouw des huizes is nu eenmaal Queen of her Ligretto-castle. Je moet je plaats kennen, nietwaar? Des te leuker als zij haar best moet doen tegen een 15-jarige tegenstander.

Tja, en verder doe ik enorm mijn best niet te verzanden in gemekker en geklaag over mijn welbekende stokstaartaapjespaardjes. Valt niet mee hoor. Zeker gisteren was dat een klus, toen ik bij Rotterdam Alexander een man een uiterst schamele twee stuivers gaf voor een plekje bij de daklozenopvang en hij mij bedankte alsof ik hem zojuist een tientje had gegeven. Overigens is 'daklozenopvang' helaas vaak een eufemisme voor een Walhalla elders in het brein, maar toch, ik kan niet nonchalant aan zo iemand voorbij gaan. Zelfs wanneer ik niets geef en mij er met een cliché als sorry, een andere keer vanaf maak. Ik weet het, het is een terugkerend ding, maar ja, misschien is dat het probleem wel. Dat het terugkeert betekent dat er niets verandert, terwijl een paar uur later wel de luchtkwaliteit in no-time veranderde toen er alleen al in dit armzalige land voor 77 miljoen (een record van achterlijkheid) de lucht inging en we vervolgens werden gehuld in een dichte mist van vuurwerkdamp en natuurverschijnsel. Hulpverleners werden terloops en geheel traditiegetrouw belaagd, er vielen doden en gewonden. Gelukkig nieuwjaar. Hiephoi.

Toch, ik wens iedereen oprecht niets dan goeds, met een lichte voorkeur voor gezondheid en vriendelijkheid. En natuurlijk ook een dikke dank aan jullie voor de trouwe bezoeken aan mijn zuurdesemend bestaan alhier. Weet dat het uitbundig wordt gewaardeerd. Proost!

#nieuwjaar #waanvandedag #future #wens #newyear #lezen #ligretto #damp