Lezie mondee
Ben ik nou nog steeds in Homo Deus van Harari bezig? Ja, echt, die vraag kreeg ik vanochtend van mezelf via de bladspiegel. Weet je, sommige boeken eisen tijd. Soms kun je ze niet aan een stuk uitlezen, gewoon omdat ze per regel impact kunnen hebben. Waarvan akte. En oké, ik lees sinds een aantal jaar meerdere boeken tegelijk. Waarbij de non-fictie zich uitstekend leent voor nu weer even laten bezinken en wegleggen om dan tussen de lezerstralen door een roman, kinderboek, young adult of wat dan ook te consumeren. Momenteel ben ik in zowel Homo Deus, Noorse Mythen en een nog nader te bepalen roman bezig. Dat laatste omdat ik het voorgaande net uit heb. Altijd weer een even heuglijk als droevig als verwachtingsvol moment.
Lezen en schrijven over lezen en dan het geschrevene overlezen. Van die dingen met de gordijnen op een bescheiden kier en starend in de verte. Nadenken, bekomen, mijmeren, rust. Meer heb je eigenlijk niet nodig. Tenminste, vandaag niet.