Zonnewater
Nu het werk in de bieb een beetje anders wordt gepland dan normaal, is mijn dagritme als vanzelf ook anders (joh?). Daarom zit ik nu haast smekend de regenwolken te verzoeken heel even ergens anders hun buien te botvieren, dan kan ik zo de dagelijkse ronde door de supermarkt maken. Ik heb besloten dat dit bijna hemels genot gecombineerd wordt met een rondje door het park. Zo net na de regen loop ik daar graag. Waarschijnlijk is het dan rustig (hoewel) en komen de vogels ook weer uit hun schuilplaatsen. De bomen druppelen na, plassen moeten worden ontweken met alle sociaal onhandige capriolen van dien – probeer al slalommend maar afstand te houden van tegenliggers en meelopers.
Ik moet eerlijk toegeven dat mijn extreem commerciële handelsgeest de grijze, druilerige dagen toejuicht. Het is duidelijk te merken dat de gedichtkaarten (met beeld van TUHBA) dan beter verkopen. Maar hé, die netto 10 cent per kaart die eraan wordt verdiend kom ik ook wel weer te boven als de zon zich weer laat zien. Wat nu zowaar gebeurt, al is het met grote twijfel.
Twijfel, ook zoiets. De twijfelachtigheid van een koningspaar dat nu in een video excuses aanbiedt. Wederom, het is heus te waarderen dat ze het doen, maar je zou toch mogen verwachten dat mensen in die rol bezinnen eer ze beginnen. Het geeft alleen maar aan dat er een dikke, vette kloof zit tussen het gepeupel en het royale leven. Gepeupel. Dan is de stap naar popi-pope klein. Gezellig handen schudden en geen mondneuskap op. Tel je zegeningen en doe er maar een gratis aerosooltje bij. Goed bezig. Het is welbeschouwd niet heel gek dat er zoveel onrust is wanneer bepalende personen zelf schijt hebben aan alles en iedereen.
Nou, zoals gezegd, een rondje door het park en dan terug met wat boodschappen. Even een frisse loopneus halen.