Arie's zolen
Er zijn dagen die er uitspringen als het gaat om geklooi. Zoals vandaag: niesdag. Dit hoopje ellende, dit zwetende, benauwde, snotterige, miezerige mannetje komt zakdoekjes tekort en roept ondertussen de hellehonden aan. Niet dat het helpt.
Hoewel, er zijn op deze dag ook heuglijke feiten te vieren. Ik kreeg net het bericht dat mijn IJburgse lieverd een mooie voldoende heeft voor haar scriptie en dus is die klus netjes afgerond. Ze kan na de zomervakantie beginnen aan haar nieuwe onderwijsbaan als bevoegd eerstegraads docent. Tik 'm aan!
Nog een hoogtepunt op deze verder bloedirritante dag: na twee weken reizen zijn mijn SWANS mondkapjes en t-shirt zojuist afgeleverd. Eindelijk kan ik met de welgemeende boodschap you fucking people make me sick of gewoon een stel grote, witte tanden leuk op een gerecycled stuk zachte stof met comfortabele oorhengsels geprint zorgeloos het OV in. Ik verzin deze genialiteit (helaas) zelf niet hè. Dat laat ik met een gerust hart over aan de weledele heer M. Gira, het brein achter de fenomenale band der zwanen. Ik kan nu bijna niet wachten tot de regels zelfs nog iets worden aangescherpt en we net als in België ook in winkels onze schijnveilige gezichtsbescherming mogen dragen.
Even terzijde, maar sommige mensen zeggen dat bij mij het glas altijd half leeg is. En dat klopt ook. Sterker, er is geeneens een glas. Dat wordt namelijk herhaaldelijk van twee hoog stukgesmeten op de zoveelste idioot die pal onder het balkon rookt/lachgast/scooter en-of auto minuten en minuten lang stationair laat draaien.
Nou, verder nog iets opbeurends te melden voordat de volgende niesbui zich aandient? Even denken... Nope.