Koopjetoe
Het is behoorlijk grappig zoals in juni het land zowat te klein was omdat er een demonstratie op de Dam werd gehouden. Het was waanzin, ging alle perken te buiten, al die gekkies bij elkaar en waarom? Vanwege geweld, discriminatie en racisme? Hallo, dat deden we toch zo al jaren, dus waarom moest daar ineens tegen worden gedemonstreerd?
En dan nu voor de gein even over naar de actuele beelden van overvolle winkelstraten. Binnensteden gevuld met consumerende zombies. Ironisch genoeg onder het mom van Black Friday (wat gewoon een heel weekend duurt en aanstaande maandag is het Cyber Monday – nee, dat verzin ik niet). Circus Achterlijk waaide over uit het Verenigd hoopje ellendige Staten dat we allemaal blind aanbidden. Daar doen ze de ene dag een kalkoenmassaslachting zodat iedereen met krokodillentranen Thank You kan zeggen, om de dag(en) erna elkaar de hersens in te slaan omdat er door uitgebuite mensen spullen zijn gemaakt die nu nóg goedkoper over de toonbank gaan. Oh, weet je wie uiteindelijk die vette korting betaalt? Precies, dezelfde arbeiders die voor een uithongerloon het spul in elkaar hebben gezet. Kortom, het is een hilarisch jaarlijks ritueel dat met overgave wordt uitgevoerd in de naam van het Heilig Kapitalisme. Logisch dus dat we daar in het Nederige Landje graag aan mee willen doen.
Een ander beeld dat deze week indruk maakte, was dat van de varkens die uit een gekantelde vrachtwagen ineens de ruimte hadden om wat rond te lopen op hun vergroeide voeten en zelfs wat te grazen. Ogenschijnlijk onverstoorbaar. En dat in combinatie met de kinderen en volwassenen die hun ogen uitkeken. Sommige mensen aaiden de dieren. Andere mensen bleven op afstand omdat ze vooral wilden kijken naar wat ze misschien wel voor het eerst zagen. Vrije dieren, zomaar daar in hun wijk, op straat. Het zal ongetwijfeld tot een kort moment van bezinning hebben geleid, zo hier en daar. Want dit zijn dezelfde dieren die na een treurig en kort bestaan op het bord belanden. Al vrees ik dat het alleen bij dat moment van inkeer is gebleven. Dat de schouders zijn opgehaald en er is gezucht: het is nu eenmaal zo, het is hun lot, zij zijn ons voedsel. Wat dus tragisch is. Het zou niet zo hoeven zijn. Ooit is besloten dat we dieren gingen eten. Wat misschien niet zo rampzalig is. Maar wel hoe dat vervolgens uitmondde in een vernietigingsindustrie met desastreuze gevolgen voor onszelf en de hele planeet. Net zo makkelijk kan er besloten worden om daar mee te stoppen. Nu. Nope, hoe bizar ook, dat doen we niet. Dat is nog gekker dan gek. Wij, de armetierige mensheid, zijn simpelweg niet de baas over de planeet. Dat willen we wel heel graag, maar kijk hoe we met de verantwoordelijk die bij die zelf toebedeelde rol omgaan. Lekkere baas ben je dan. Ondertussen gaan we viraal. Om daar dan verbaasd over te zijn en te gillen dat alles hopelijk weer snel is zoals het was. Ik heb het al talloze keren getypt: dat is nogal dom.
Hm, nu ik de openingszin nog eens lees; misschien is het dus helemaal niet zo grappig. Wat het dan wel is? Schrijnend.