Het is behoorlijk grappig zoals in juni het land zowat te klein was omdat er een demonstratie op de Dam werd gehouden. Het was waanzin, ging alle perken te buiten, al die gekkies bij elkaar en waarom? Vanwege geweld, discriminatie en racisme? Hallo, dat deden we toch zo al jaren, dus waarom moest daar ineens tegen worden gedemonstreerd?

En dan nu voor de gein even over naar de actuele beelden van overvolle winkelstraten. Binnensteden gevuld met consumerende zombies. Ironisch genoeg onder het mom van Black Friday (wat gewoon een heel weekend duurt en aanstaande maandag is het Cyber Monday – nee, dat verzin ik niet). Circus Achterlijk waaide over uit het Verenigd hoopje ellendige Staten dat we allemaal blind aanbidden. Daar doen ze de ene dag een kalkoenmassaslachting zodat iedereen met krokodillentranen Thank You kan zeggen, om de dag(en) erna elkaar de hersens in te slaan omdat er door uitgebuite mensen spullen zijn gemaakt die nu nóg goedkoper over de toonbank gaan. Oh, weet je wie uiteindelijk die vette korting betaalt? Precies, dezelfde arbeiders die voor een uithongerloon het spul in elkaar hebben gezet. Kortom, het is een hilarisch jaarlijks ritueel dat met overgave wordt uitgevoerd in de naam van het Heilig Kapitalisme. Logisch dus dat we daar in het Nederige Landje graag aan mee willen doen.

Een ander beeld dat deze week indruk maakte, was dat van de varkens die uit een gekantelde vrachtwagen ineens de ruimte hadden om wat rond te lopen op hun vergroeide voeten en zelfs wat te grazen. Ogenschijnlijk onverstoorbaar. En dat in combinatie met de kinderen en volwassenen die hun ogen uitkeken. Sommige mensen aaiden de dieren. Andere mensen bleven op afstand omdat ze vooral wilden kijken naar wat ze misschien wel voor het eerst zagen. Vrije dieren, zomaar daar in hun wijk, op straat. Het zal ongetwijfeld tot een kort moment van bezinning hebben geleid, zo hier en daar. Want dit zijn dezelfde dieren die na een treurig en kort bestaan op het bord belanden. Al vrees ik dat het alleen bij dat moment van inkeer is gebleven. Dat de schouders zijn opgehaald en er is gezucht: het is nu eenmaal zo, het is hun lot, zij zijn ons voedsel. Wat dus tragisch is. Het zou niet zo hoeven zijn. Ooit is besloten dat we dieren gingen eten. Wat misschien niet zo rampzalig is. Maar wel hoe dat vervolgens uitmondde in een vernietigingsindustrie met desastreuze gevolgen voor onszelf en de hele planeet. Net zo makkelijk kan er besloten worden om daar mee te stoppen. Nu. Nope, hoe bizar ook, dat doen we niet. Dat is nog gekker dan gek. Wij, de armetierige mensheid, zijn simpelweg niet de baas over de planeet. Dat willen we wel heel graag, maar kijk hoe we met de verantwoordelijk die bij die zelf toebedeelde rol omgaan. Lekkere baas ben je dan. Ondertussen gaan we viraal. Om daar dan verbaasd over te zijn en te gillen dat alles hopelijk weer snel is zoals het was. Ik heb het al talloze keren getypt: dat is nogal dom.

Hm, nu ik de openingszin nog eens lees; misschien is het dus helemaal niet zo grappig. Wat het dan wel is? Schrijnend.

#waanvandedag #blackfriday #thanksgiving

Waar was ik gebleven? Nou, gewoon hier. Poepiedruk en dat soort dingen. En kapotmoe, ook nog. Dus dan moet de schrijfbehoefte het toch even ontgelden. Excuses daarvoor, want ik weet dat al mijn trouwe lezers daarmee keer op keer, dag na dag, een dikke teleurstelling moeten verwerken. Mea culpa en meer van die sorry-achtigen.

Kent u dat gevoel dat je stevig verkouden dacht te zijn en dat het vervolgens gewoon niet echt over lijkt te gaan? Ja, uiteindelijk wel, heus, maar tot die tijd dikke hoest, gerochel en gereutel. Ondertussen wens ik overigens de buren maar weer eens een lange en pijnlijke dood toe. Niet omdat ik zo'n vreselijk mens ben, maar omdat zij simpelweg teveel ruimte innemen. Het geruzie, het gekrakeel, de eeuwige hemeltergend schijnheilige gospelmuzak en tetterende televisiedominees. To hell with it. Al impliceert dat laatste dat er een hemel zou zijn. En laat ik daar nu precies niet mee akkoord gaan met mijn overtuiging des levens. Het is ook wel weer sneu voor ze als ze daadwerkelijk zouden branden in de hel, want mijn boosheid, woede en wild geraas gaat natuurlijk over veel meer en veel groter (ik verbeeld mij nog wel eens wat) dan die suffe idioten hiernaast. Zij zijn slechts de verpersoonlijking van een topje van die smeltende ijsberg. Dus ook hier past een ongemeend excuus.

Ik moet trouwens ook nodig weer eens een tirade houden op mijn zelfbenoemde tv kanaal. Misschien helpt het weer wat te ontluchten. Al heb ik ook het evenredige vermoeden dat die uiting zomaar een stille dood sterft. Ach, ook geen ramp en geheel terzijde. Lekker digitaal pennend kan ik ook mijn plantaardig ei wel kwijt.

Er zijn ook mooie en fijne dingen op deze door domme mensen verneukte planeet. Afgelopen woensdag zag ik mijn lieve biebcollega's weer. Stiekem was het alweer twee weken afzien geweest zonder deze schatten. Om de feestvreugde te vergroten liep de vrijwilligerspraat met de dame uit Damascus dan ook flink uit. Ze had wat poststukken van de afgelopen week verzameld en die las ze voor. We bespraken de lastige of ronduit moeilijke woorden, rare zinnen, formele shit en aanverwante zaken. Ik ben inmiddels ook haar verkapt maatschappelijk werker, dus ik belde namens haar tussen de bedrijven door ook nog met de gemeente. Vervelen is geen optie en het leidt mij ook weer een beetje af van de treurigheid van ons bestaan.

Een dag later een opnieuw heel openhartig gesprek gehad met mijn Koerdische vriendin en aansluitend nog aan haar scriptie gewerkt. Daarna door naar mijn lieve dochter. Huiswerk en samenzijn in willekeurige, plezante volgorde. Op vrijdag werk ik sinds drie weken op basis van 0-uren extra in de boekhandel. Zo worden we allemaal blij: zij een paar handen erbij zonder er eeuwig aan vast te zitten en ik weer een uurtje of wat inkomen. Lang leve de drukke decembermaand.

Over drukte gesproken. Ik zal de laatste niet zijn die zich erover uitspreekt (mag ik hopen) maar kunnen we die idioterie rond Black Friday – die vervolgens doodleuk een heel weekend tot en met maandag duurt – zo snel mogelijk afschieten? Wat een voorbeeld van kapitalistische ranzigheid. En opnieuw lopen we als zombies achter het zoveelste overgewaaide plastic feestje van de VS aan. Echt, ik begrijp helemaal niets van onze bizarre verafgoding van de sterren en strepen; een enorm stuk kaalgevreten land met een maatschappij die je zelfs je ergste buren niet wenst.

Potdikke, nu sla ik toch weer door, terwijl ik positief wilde afsluiten. Even denken, kan ik nog iets hartverarmends verzinnen? Vast wel, maar dat komt dan een volgende keer wel weer. Voor nu moet ik weer even terug in mijn hol. Gordijntjes dicht, Fever Ray op (de buurjongen overstemmen die begint mee te loeien met een godgeklaagd liedje!) en verbitterd zoet knorren maar.

#waanvandedag #blackfriday #buren #mens #planeet #kapitalisme #vs