Damocles
Het zou kunnen dat het vooral wensdenken is, maar toch lijkt het er verdacht veel op dat ik veel meer vogels hoor dan in de jaren hiervoor. Alsof de struiken en bomen groener zijn en er meer bloemen bloeien her en der langs de weg, fietspaden en trottoirs. Of gewoon daar waar je ze min of meer verwacht: in de plukjes groen tussen al het stadse gesteente.
Wat ook kan is dat ik in de jaren hiervoor minder vaak elke dag een uurtje ging wandelen of fietsen. Even het huis uit en de letterlijk frissere lucht in, gewoon een doelloos rondje (hoewel het maken van een rondje toch een doel impliceert). Want dat staat inmiddels wel vast, de lucht is veel schoner dan een week of zes terug. Hiermee deel ik overigens niets nieuws. U weet dat net zo goed als ik.
Boven mijn tere hoofdje hangt ook een zwaard dat ieder moment kan vallen. Ik vrees er niet voor, maar het wachten maakt mij wel onrustig. Er komt een moment dat alles weer is zoals het was met als enig verschil dat er hier en daar wat afstand wordt gehouden. Maar zelfs dat wordt (en is) een schijnvertoning. Maar oké, elke meevaller is er een. Zoals het niet doorgaan van alle zomerse evenementen. Dat scheelt werkelijk tonnen en tonnen, misschien zelfs miljoenen of miljarden (ik ben geen rekenwonder) afval. Ooit wel eens bij het verlaten van een festivalterrein omgekeken? En toen half in shock gedacht: wie zijn nou al die malloten die er zo'n ongelooflijke bende van maken? Goed zo. Doe dat keer tig en koester het gegeven dat deze bizarre puinhoop deze zomer niet hoeft te worden opgeruimd door talloze fossiel aangedreven bezem- en vuilniswagens, bladblazers en hogedrukspuiten. Tel daar nog alle verplaatsingen van het gepeupel bij op, meestal in staat van ontbinding met als gevolg een ongelukje hier en daar, ongewenste zwangerschappen, geweldpleging en ander leuks. Een nadeel van al die geschrapte popieplasticpret is het overschot aan testosteronbommen die ongetwijfeld alsnog tot ontploffing komen, maar dan een toefje minder gereguleerd. Soms zou je willen dat er iets te kiezen viel.
Aan de hemel in het westen staat Venus alweer een maand of wat te stralen. Nog een week of wat en dan zien we haar een tijdje niet meer met het blote oog. Ik vraag mij af hoe het hier beneden zal zijn wanneer zij weer te zien is. Hoor ik de vogels dan nog of komen ze net als eerder niet meer over het geraas van de stad, het gebulder van de vliegtuigen en de oorverdovende festivals heen? Misschien moet ik voor die tijd leren zwaardvechten of desnoods degens slikken.