Anticarta

De soundtrack van het leven begint rond zeven uur. De geluiden van de bouwplaats sluimeren de gemoedstoestand binnen en nemen bezit van de verslapte geest.

In de nacht waren er de gebruikelijk sirenes en willekeurige scooteralarmen. De schreeuwende, bellende, roepende, joelende slaapmarchandeurs. Scheurende auto's en lachgasgebruikers.

Er dreven geruisloze gifwolken over, verstikkende spookgestalten verschenen in de donkere kamer die in het midden tussen avond en ochtend alle vormen aanneemt, behalve die van geruststelling.

De welbekende angst jaagt op het steeds weer argeloze offer van de slacht. Zonder wil zakt het vel met botten dieper in de put. De modder zal koud zijn en van schrik doen opveren. Als dat zou kunnen. Maar nee, de verlamming heerst, is meester. Eerst nog die tussenfase – de hel tussen slapen en waken.

Het middaguur duurt eeuwen. De pakketbezorger drukt op goed geluk, nee: uit pure wanhoop, op alle bellen. De lunchtijd van de bouwvakkers zit erop. Vliegtuigen vliegen steeds lager en achter al die ellendige overkill aan stadsgeluid breekt met donderend geraas een gigantische ijsschots af en stort in zee. Binnenkort is het vloed.

#proza #waanvandedag #100DaysToOffload #slaap #stad #soundtrack #city #ice