Balkonesque
Deze dag staat in het teken van een brakke zonnewende. Dat is niet heel gek wanneer je rond twee uur en vier uur in de nacht gezellig op het balkon letterlijk aan het chillen bent. De toedracht ligt in een ander domein, en in die details heb ik nu even geen zin. Het verklaart in elk geval de ondraaglijke lichtheid van de dag die erop volgt.
Ik sta sinds een avond of wat voor het slapen gaan sowieso een kleine tien minuten op de betonnen plaat met stalen omheining op twee hoog noord. Buiten is het inmiddels een stuk koeler dan binnen, waar de thermometer nog altijd de 25 aantikt. Ik kijk wat om me heen, bezie de straat in al haar treurnis, maar deze Sammy kijkt ook graag omhoog. Sterren, jagende wolken en de wetenschap dat de gloed die ik waarneem van de maan komt. De beschenen rakker zelf kan ik vanuit mijn riante positie helaas niet waarnemen.
Wel heel waarneembaar zijn alle niksigheden waar de omgeving zich mee bezighoudt. Televisie kijken, roken, speakerstandtelefoneren, oud frituurvet dat ergens staat te smeulen, schreeuwen naar een denkbeeldige vijand, een lachgassessie inclusief lachsalvo's, knetterende scooters en ronkende auto's, een brandweerwagen, ambulance of politiewagen (of een combinatie hiervan) die bijna ieder uur wel loeiend voorbij scheurt. Het is me wat. En dan dus daarboven, tussen alle overvliegende mensen omhuld door stalen buizen, achter de zoevende satellieten, voorbij het ruimtepuin, daar dus ergens helemaal achter, de rust. De stilte, het volledige alles en het ultieme niets.
Om niet te hoeven verdwalen in mijn melancholisch gemijmer is er gelukkig aan de overkant in een van de kamers waar 24/7 het licht brandt altijd wel – zeker als je zo middenin de nacht een buitenissigheidje hebt – op een megaplasmascherm een relaxerende Arabische pornofilm te zien. Het geeft in ieder geval een heel andere duiding aan het begrip sterren kijken. Toch zou ik ondanks deze zinnenverzetterij liever eens een nacht doorslapen.
#waanvandedag #100DaysToOffload #balkon #film #stad #slaap #burlesque