Overstekeling
Een baby, een gasmasker en een zebrapad. Dat zijn de woorden waar ik mee wakker werd. Doe het er maar mee. Samen met de twee zinnen uit het nummer Fear of Ghosts van The Cure dat sinds gisteren door mijn hoofd zoemt: “the further I get from the things I care about, the less I care about how much further away I get”. Prachtig nummer, zoals vaker met een b-kant. Destijds grijs gedraaid. Gisteren hoorde ik het sinds lange tijd weer. Ik verzandde op de Jij-Buis en bevond mij pardoes in het Sidney van vier dagen terug, waar de band het nummer speelde tijdens het jubileumconcert van Disintegration (1989) – een album met heel veel moois. Een ander nummer uit die periode dat alleen uitgebracht is als rarity is Pirate Ships, een liedje van Wendy Waldman. Hou ik het ook zowat niet droog bij. Daar eindigden ze het optreden mee. Mooi, mooi, mooi. Goed, tot zover de info voor de muziekliefhebbers en mijn eeuwige Cure-liefde.
Hoe zit dat met die baby, dat gasmasker en het zebrapad? Ja joh, ik weet het ook niet. Of het moet komen door de bundel Het kan beter die ik aan het lezen ben. Allerlei bewerkingen van gesprekken en essays die te maken hebben met de wereld waarin wij leven. Over hoe het zo is gekomen. Bespiegelingen, ideeën, wijze en onwijze woorden. Vaak kan ik mij erin vinden, soms ook niet. Het roept ook weer nieuwe vragen op. Kijk, dat is altijd goed. Boeken zijn bij uitstek de puntenslijpers van de geest.
Bij één van de verhalen stelde ik mij een baby met een gasmasker op voor. Geen origineel plaatje, maar sterk genoeg om de (versnelde) klimaatverandering waar wij met ons saampjes gezellig mede aan bijdragen te verbeelden. Net als die sticker die je zo hier en daar op een verkeerslicht ziet, die van de eerlijke brommer. Met de uitlaatpijp op het gezicht van de bestuurder gericht. Al kun je je afvragen hoe eco-vriendelijk de sticker zelf is. Zo is het ook weer. Daarom heb ik zo weinig vertrouwen in de menssoort. Weet je, de planeet redt zichzelf wel, uiteindelijk, daar heeft het geen verwaande, arrogante, zichzelf totaal overschattende levensvorm voor nodig. De mens is een dom wezen, zonder rede en reddeloos. Daar kan geen zebrapad tegenop; de ultieme kruising tussen een kikker en een paard.