Buzzing!
Hoeveel afwisseling kan een mens aan? Geen idee. Maar veel. Dat wel. De ochtend begon met het heilzame monotone gebulder en geloei van zo'n kraanwagen met een bak. Iets verderop in de straat worden de kozijnen eruit gesloopt en vervangen. Tenminste, dat laatste lijkt mij een redelijk logisch vervolg. Het gesjees van die dieselmotor op wielen duurde een paar uurtjes. Morgen zal de ellende wel worden hervat.
Het was net relatief stil in onze stadse doodlopende straatbende toen er blijkbaar weer een zoveelste noodgeval was in de zorginstelling aan de andere kant van de straat. Twee ambulances, een politieauto en een brandweerwagen jankten gezellig door de straten.
Wij hadden inmiddels ons ontbijt op en waren klaar voor onze tweede filmdag. Die klus zouden we namelijk hier thuis kunnen klaren. De boel een beetje verschuiven en ons riante eenkamerwoninkje werd zomaar ineens een filmstudio. Dankzij de spoedcursus Creatief met Eyeliner van de deerne alhier stonden we even later voor de camera alsof het maar de normaalste zaak van de wereld is.
Ondertussen kwamen de glazenwassers nog even de raampjes zemen, belden ze bij de verkeerde aan (bij ons) met de mededeling om het raam dicht te doen, weten de buurkindertjes aan de overkant nog steeds niet hoe de intercom werkt, behalve dat ze donders goed weten dat je een rukirritante feedback krijgt als je de hoorn net voor de speaker houdt en ondertussen maar door dat ding heen krijsen. De hele straat geniet mee. Uit pure frustratie ben ik op het balkon gaan staan en deed mijn impressie van een uit de kluiten gewassen haan na. Dat hielp. Even.
Na onze filmsessie hebben we de dag in stijl afgesloten door op onze fietsjes te stappen en koers te zetten naar de hel der hellen: IKEA. Waarom ook niet? Het is een half uurtje trappen, maar dan kan de pret niet meer worden gedrukt. Eerst moed ingedronken met een brak kopje gratis koffie en een bescheiden puntje taart om de dappere strijders wat aan te sterken van de vermoeiende tocht. Daarna ons zo min mogelijk laten afleiden door al het consumerende geneuzel en de marketingverantwoorde uitstallingen. We hadden een lijstje en daar hielden we ons aan. Dat is knap, zeg nou zelf?
Volledig overprikkeld, maar toch min of meer voldaan ploften we, weer thuis, op de bank. Thee en droge crackers. Verwennen is voor watjes.